Toen we te horen kregen dat we dan wel niet ziek waren maar dat we toch maar beter een mondmasker opzetten om tussen de mensen te komen dachten we: “Okee, een weekske zalig niksdoen derbij”.

Al mag je dat zalig niksdoen wel met een korreltje zout nemen.

We hebben het zo druk gehad met kijken hoe ik mijn boekenkast kon herinrichten, met plannen of we geen nieuwe kleerkast zouden kopen, of we misschien eens niet zouden kijken naar een mooiere bijverwarming voor de badkamer, en wie weet nog allemaal meer.

Die boekenkast is niet in orde, er zat een obstakel in het denken. Dat van die kleerkast staat ter overweging op de planning en die mooiere bijverwarming is verschoven naar september, de winter is toch bijna gedaan.

Daar kwam nog bij dat je van zalig nietsdoen geen bloginspiratie op doet. En dat was ook telkens zwaar werk om iets te bedenken.

Maar “zalig” nietsdoen? Gisterenmorgen heb ik van pure frustratie de startblokken naar beneden gegooid en ze afgekuist zodat ze blinken om er in te vliegen. De week is goed gevuld.

De maandag begint met een Colruytbezoek zodat Luc zijn broodje niet moest bakken. Verder komt er ook nog een ritje naar de patattenboer. Patatten kan Luc enkel bakken als ze voorradig zijn.

Woensdag en donderdag zijn er om te bekomen van dinsdag en dan komt een zwaar weekend met de daaropvolgende maandag promo’s pakken in een supermarkt.

Gelukkig is er nog de agenda, eens mens zou het zowaar niet allemaal kunnen onthouden.