Een mens is een raar wezen. En om nu niemand voor het hoofd te stoten zal ik maar ineens hernemen met: “Deze mens is een raar wezen”.
Gisteren stond er een buitenactiviteit op het programma. Doen of niet doen? Dat zou van het weer afhangen. En toen ik gisteren op stond was het natuurlijk droog maar ontbrak me alle zin om te gaan. Zouden we thuis blijven?
Bizar genoeg had ik ook geen zin in thuisblijven. Dus gingen we.
Het weer was prachtig en de sfeer was goed en ik was blij dat we er waren.
Gisterenavond moest ik nog een log schrijven voor vandaag. “Jij moet niks” zei Luc. “Ik moet niks” dacht ik.
Bizar genoeg had ik ook geen zin in niet bloggen. Dus dit zal moeten volstaan voor vandaag.
Uitgelichte afbeelding:Afbeelding van Markus Winkler via Pixabay.
Een mens zit soms bizar in elkaar. 🙂 😉
De voorbije dagen leverden me drie ideeën op om over te bloggen, maar -raar maar waar- moet ik bepaalde ervaringen eerst laten bezinken en dan kan ik het er niet onmiddellijk over hebben.
Dan ontbreekt me ook de zin om het er over te hebben, maar anderzijds is al het andere dan naar de achtergrond geschoven.
Zoals je zegt, een mens zit bizar in elkaar. Dat hoorde ik ook al meer, dat ik een “rare” ben. 🙂
En toch vind ik het bijzonder knap dat je elke dag een stukje weet te schrijven. Zin of geen zin.
Meestal heb ik wel zin. Soms meer dan anders. Het gebeurt niet vaak dat ik geen zin heb, maar het kan.
Toch knap dat je het kunt, elke dag een onderwerp en elke dag je lezers weer vermaken met een goede blog.
Of ik de lezers vermaak w)eet ik zo niet, maar ik amuseer me er wel mee. :-
Ik ben een paar jaar terug gestopt met dagelijks bloggen. Ik deed er drie per dag verdeeld over even zoveel platforms. Nu zet ik in op andere sociale media, en blog drie keer per week. Da tkan ik aardig vooraf schrijven en plannen waardoor ik niet die dagelijkse druk voel…..:)
Als het als een druk moest aanvoelen, zou ik het niet doen.