Vorige zaterdag stond ik op en bij het ontbijt had Luc een mededeling. “Ik heb een tenniselleboog” zei hij terwijl hij nooit tennist. Dit laatste vermeld ik maar ten overvloede, iedereen zal dat al wel vermoed hebben.

Hij wreef met een pijnlijk gezicht -jaja Luc en de pijntjes- over die elleboog en zei dat hij het al helemaal had opgezocht. Op de plaats waar hij pijn heeft is het een tenniselleboog, aan de onderzijde zou het een golfelleboog geweest zijn.

We hebben beiden dan wel gemeen dat we gaan googelen als er iets of wat van een mogelijk kwaaltje opsteekt, het verschil is wat we ermee doen. Ik zoek oplossingen, Luc zoekt uitleg.

We zijn na het ontbijt in de auto gesprongen en zijn een speciaal steunverband gaan halen.

Toen Luc vorige dinsdag aangaf dat hij voor gisteren een afspraak bij de dokter gemaakt had was ik niet verbaasd. Dat is ook een verschil. Ooit jaren geleden heb ik mijn muispols zo laten genezen en heb toen tijdelijk links gemuisd.

Dat doet Luc niet. Op de vierde dag niet genezen … dat wordt dokter. Eigenlijk heeft hij gelijk maar ik ben niet echt doktersgezind, maar de computermuis, ja, die had hij wel al links gezet. Hij was daar nogal repetitief mee bezig geweest tijdens het platen controleren.

Gisteren dokter dus.

En ja, het is een tenniselleboog. Er komen ontstekingsremmers aan te pas en gel. En als het zo niet betert, mogelijk ook nog kine.