Groene vingers? Ik heb ze niet. Kamerplanten dus ook niet. Nooit. Ze gingen altijd kapot en dat vond ik zielig.

Er was, lang geleden wel een uitzondering. Ik had een Yucca. Die stond in een pot in kunststof met een waterreservoir met een vlonder. Die waren in die jaren wel meer te vinden en nogal populair. Die plant gedijde en bleef mooi, hij overleefde mijn onwillige vingers … tot in de jaren ’90 een jonge Sloef zijn intrede deed. En die zijn -ook niet zo groene- klauwtjes overleefde de Yucca niet.

Toen ik de voorbije week ergens dit verhaal aan Luc vertelde, sprong die op en zei: “Perfecte timing! Die staan bij Ikea”.

Ik dacht: “Oei! Ik heb me weer wat over mijn hoofd getrokken” maar toen dacht ik aan het trio kleine cactusjes en het vetplantje dat nu toch al een paar maanden overleven en ik dacht aan die pot met dat waterreservoir met vlonder. Ik herinner(de) me de naam niet eens, nog niet en ik vrees dat die potten ook naar het rijk van de vintage artikelen geschoven zijn.

De Yucca kwam, zonder speciale pot en ik was er niet in gerust in. Maar je kan gerust zijn met Luc, die vond een pot met vlonder, bij Ikea natuurlijk.

“En terwijl we daar zijn” zei Luc “kunnen we nog wel een paar andere planten meebrengen die de lucht zuiveren”.

Ik ging aan het googelen. Ik googelde op luchtzuiverend. Ik googelde op de vereiste hoeveelheid water, want dagelijks gieten als we weg zijn kan ik ook niet.

Uiteindelijk kwamen er twee in aanmerking. Een derde heeft giftige bladeren en ondanks er hier geen kinderen of huisdieren meer rondlopen wil en wou ik die toch maar niet.

Nog een andere, die ik ook wel zag zitten en die ook op de badkamer goed gedijt, die hadden ze bij Ikea niet.

Uiteindelijk zijn we zonder vlonderpot en met maar één plantje naar huis gekomen. Als dit het ook een paar maanden overleeft, kan de volgende zijn intrede doen.

En die ene, voor op de badkamer, zal ik wel eens bij Intratuin, een plantenmarkt of bloemist gaan halen … of gewoon bij een andere Ikeawinkel, vindt Luc.