Het was zo bij het noteren van een paar concepten met een richtdatum erbij dat me ineens inviel dat 7 juli de dag was waarop ik ooit met het blog begon, 22 jaar ondertussen. In de beginjaren vond ik dat een hele prestatie, zo een heel jaar erbij, nu sta ik er meestal niet bij stil.

Deze keer ga ik er misschien toch wat over zeggen want het blog is geëvolueerd. Waar het ooit begon om een hoop van me af te schrijven, wat ik in de latere jaren, toen het meer en meer door onbekende bezoekers werd gelezen, toch maar achter slot en grendel heb gestopt.

Het blog werd dus algemener terwijl ik er nu eigenlijk over waak dat ik het niet te persoonlijk laat worden.

Ik kan ook geen dag overslaan. Zelfs als ik het zou willen, wil ik het niet. Ik vrees dat ik zelfs niet zou kunnen slapen als er niks geprogrammeerd staat. Het schrijven op zich is een ontspanning. Niet weten wat schrijven zorgt voor stress.

Waarom? Omdat, als mensen tegen mij praten het over hen moet gaan? Omdat de enige plaats waar we het over boeken en vakanties kunnen hebben op de boekenmarkt is?

Dat ik het over bepaalde dingen niet wil noch zal hebben is hopelijk klaar en duidelijk.

Denk nu niet dat ik nooit twijfel of dat ik nooit denk: “Ik stop ermee”. Dat doe ik wel. Sommige dingen kunnen dat veroorzaken. Terwijl ik denk dat het blog ontspanning moet zijn en dat meestal toch is, kan het zijn dat er iets enige wrevel opwekt.

Tweeëntwintig jaar dus … zou ik er nog 22 bij krijgen? Het zou kunnen, maar ik denk dat het nipt zal worden.