Terwijl ik hier nu niet zo veel beleef door meer thuis te zijn, beleven die in mijn hoofd het één na het ander. Eigenlijk niet zo erg veel, maar het gaat wel over meerdere logs.
En ik denk: “dit kan niet”. Ik kan al logs plannen over dat (lang) verhaal in korte deeltjes dat ik niet weet of ik het laatste posten ooit nog zal meemaken. Er komen er meer bij dan er gepost worden.
En ja, ik heb ogen in mijn hoofd. Ik zie ook dat die verhaalkes niet zo populair blijken te zijn, alhoewel … de statistieken op die dagen de pan uitrijzen.
Maar zoals ik al zei in het voorwoord, post ik ze verder. Ik beleef er plezier aan en dat is wat telt.
Momenteel heb ik besloten dat ik er twee per week ga loslaten en als ze in clusters zitten, misschien zelfs meer.
Maandag komt die ene, die ikzelf met plezier herlees. Waarom? Omdat ik “ik” ben zeker?
Wie ze wél wil volgen zal moeten oppassen. Ze zullen niet meer op vaste dagen verschijnen, al zal dat meestal wel zo rond het weekend hangen.
En nu ga ik er nog een concept of drie bijvoegen, kwestie van bezig te blijven.
Wat wel vaststaat is dat ik het gedeelte over “Madame” zelf in een sneller tempo zal posten. Ik wil daar namelijk zelf zo snel mogelijk van af zijn.
U ziet wel … of U ziet niet.
Jij bent de baas van en over je verhaal. Dat is het mooie van zelf schrijven. Ik volg en lees.
Jouw reactie lijkt wel door Luc geschreven. Die zegt hetzelfde. Al heeft hij meer plezier in andere dingen die er mee samenhangen. Misschien moet ik dàt maar eens vertellen. 😁😱🤣
Vertel…. 🙂
Morgen …
Doen – en vooral blijven schrijven – waar jij plezier aan beleeft!
Ik heb altijd geschreven maar nooit op het blog gezet, maar nu is het een constante toestroom van ideeën, allemaal met dezelfde personages.
Maar eigenlijk was al het voorgaande een aanloop. En ja, ik beleef er plezier aan. Luc ook, maar dan op een andere manier. 🤣🤣😂
Ik heb in mijn blogverleden ook wel eens vervolgverhalen geplaatst. Wordt best gelezen. Maar de lezerskring moet dan wel komen kijken en meelezen en ook nog af en toe reageren. Dan weet je of je goed zit en of het spannend of lollig genoeg is. Zonder interactie schrijf je alleen voor jezelf….
Ik schrijf voor mezelf, zoveel is zeker. Ik kan dat blog zelfs privé zetten en verder schrijven. Ik beleef plezier aan het schrijven en schaven en bijwerken alleen al. En echt, ik zit niet op reacties te wachten, want hoe ze ook zouden luiden, ik zou toch voortgaan zoals ik bezig ben.
Maar ze worden gelezen. Maar door wie? Daar heb ik het raden naar. 😁
Ga vooral door. Natuurlijk voor je eigen plezier maar ook voor het mijne.
Dat telt ook mee. 🙂
Zeker. 🙂
Zoals je wel weet schrijf ik ook graag verhalen. Wat ooit begon als een gag met interviews met nonkel Juul over de actualiteit is uitgegroeid tot één lang verhaal dat begon in 2011 en nog steeds loopt. Laat je fantasie maar op ons los
Wel ja en vaak weet ik niet hoe reageren. En je begint een verhaal dat zijn eigen leven gaat leiden.