Wizzewasjes

Allee vooruit, de Belgen zijn dan toch nog voor iets goed.

Het lijkt namelijk wel of de hele wereld niks anders te doen heeft dan de Belgen af te breken. Ze doen maar. Moest ik in een zwarte bui zijn zou ik zeggen dat een ongewenste dochter, een foute echtgenote, een stomme moeder best past in een klunzig land.

Maar aangezien ik uitermate goed gemutst ben denk ik dat ze toch maar massaal lopen om bij die knullige Belgen te zijn. Ze komen hier wonen, overrompelen onze toeristische trekpleisters, onze autostrades puilen uit van passanten van Noord naar Zuid en van Oost naar Zee en ons vrachtverkeer vertoont meer buitenlandse nummerplaten dan Belgische … bij manier van spreken.

En toch moet er altijd zo neerbuigend over de Belgen gedaan worden.

Maar nu zijn ze in het buitenland, zelfs tot over de Grote Zee, in de ban van het Belgische Knuffelcontact¹.

Buitenlanders! Wees gewaarschuwd! Ik knuffel momenteel alleen een Belg … één Belg.

¹ VRT NWS – url: Cuddle Buddies

Een vervolgske? Om het in moderne taal te zeggen: “Betaalmaat af-The sequel” Shoot the Anglicisation of the Flemish/Dutch language.

Na de waterval aan rommel, zoals vermeld in bovenvermeld log, besloten we de politie niet te overvallen … met een overvloed aan rommel.

Luc had namelijk een e-mailadres gevonden om het te melden bij “Safeonweb¹“.

Waarop we de volgende dag de waarschuwing van FOD Financiën in de gazet^² konden lezen. Of die van Safeonweb nu gedacht hebben: “We gaan wij onze Luc eens gaan helpen sie” of dat ze die bepaalde maandag zoveel meldingen hebben binnengekregen, dat hebben ze er niet bij gezegd.

Waarop ik gisterenmorgen een tweede -dringender- mail kreeg van PayPal en me toch licht ongemakkelijk ging voelen. Ik ging even checken bij PayPal zelf. De rekening bestaat niet meer, dat staat vast. Ik vond een artikel over wat te doen als je twijfelt^³. Je kan zulke e-mails doorsturen.

Gelukkig had ik de eerste in een map “Oplichting” geschoven en kon ik hen beide berichten bezorgen.

Nu kan iedereen zich de vraag stellen waarom ik het de moeite waard vind om er een tweede log van te maken. Misschien wat onnozel maar ergens vind ik wel dat er niet genoeg gehamerd kan worden op het gevaar van te veel vertrouwen.

Als iemand aan je deur staat, zegt dat hij van de FOD Financiën komt en geld vraagt, geef je het toch ook niet zonder controleren? Waarom zou je het dan wel doen als het per e-mail gebeurt?

En als iemand aan je deur staat en vraagt om drie Adidas T-shirts te betalen die je niet kocht of om je handtekening te zetten onder een formulier waarop staat dat jij die niet bestelde …

Denk je dan niet dat ze naar de hel en de duvel kunnen lopen en bovendien de bomen in kunnen? Anders, ik wel.

¹ Safeonweb
² Het Nieuwsblad
³ PayPal

Vervelend aan ouder worden is dat je alles laat vallen … behalve wat je wil weggooien.

Dat lijkt dan wel aan je handen te plakken of statisch geladen te zijn.

Omwille van de verhevigde coronadreiging, het stijgende aantal besmettingen en de herfstvakantie, besloten we dat we minstens een week Colruyt zouden overslaan en uit de diepvries leven.

We haalden wel fruit aan de fruitautomaat in Tienen en de bakker zag Luc ook wel passeren, maar verder … niets.

Ga ik gisteren, doodnerveus, naar de Colruyt, het was wat nodig.

Kom ik aan de kassa en rijd ik toch zeker die kar zo hard het plexi decor in dat die overhelde. “Pas op” probeerde ik nog.

Van achter alle hoeken en uit alle gangen troepten alle aanwezigen samen om me aan te staren. Gelukkig had ik mijn mondmasker op.

Volgende keer zet ik een mondmasker, een zonnebril en een muts op.

Misschien kan ik best ook nog een nieuwe camouflagevest kopen … als de vestenwinkels tegen dan open zijn tenminste.

PayPal … wie kent het niet? Of beter, wie heeft er nog nooit van gehoord?

Ik had twee PayPal accounts. Het ene kreeg ik vele jaren terug van Max met een kadootje voor mijn verjaardag er op, het andere maakte ik zelf aan met mijn zakelijk e-mailadres. Het persoonlijke liet ik staan, ik kon het niet over mijn hart krijgen het weg te doen, al was het niet in gebruik.

Het kwam al vaker voor dat ik e-mails kreeg op beide adressen met de aankondiging van veranderde gebruiksvoorwaarden. Ik las die niet. Wie leest die wel?

Tot Luc nu begin oktober in “Het Nieuwsblad” las dat PayPal 12€ per jaar gaat afhalen van rekeningen die niet werden gebruikt¹. Toen ging ik even naar beide rekeningen kijken en zag daar op de ene oude bankrekening en op de andere de zakelijke bankrekening staan en dacht: “Foert, ik doe niks”. Je weet maar nooit waar het van pas zou kunnen komen.

Tot ik op 2 november ll. opnieuw een e-mail kreeg op beide adressen met de aankondiging van veranderde gebruiksvoorwaarden. Ja maar, zo niet hé mannekes. Dat ging me even op mijn systeem werken, want stel dat die een andere manier van innen zouden invoeren zoals een factuur sturen of zo …

Ik verwijderde beide rekeningen. Ik kreeg een bevestiging dat beide rekeningen opgeheven waren.

Laat me nu toch gisteren morgen om halfacht een Franse e-mail lezen die PayPal me om 2u ‘s nachts gezonden had en waarin stond dat iemand drie Adidas T-shirts had gekocht op mijn rekening. Met de transportkosten erbij kwam dat op een bedrag van 79,76€. Maar als ik niet akkoord was moest ik daar gewoon op een knoppeke duwen. Wel raar, dat je niet moet klikken om te bevestigen maar om te ontkennen.

Ik dacht: “Allee vooruit, covid-bezigheidstherapie” en ik dacht: “Ik mail naar de politie”.

Eens beneden, na een zjat koffie of twee zag ik het dossiernummer in Chinese tekens en ik dacht gewoon maar niks te doen. Maar later, terwijl ik dit hier typte overwoog ik of het toch niet beter zou zijn …

Luc heeft daar trouwens ooit ook al meerdere keren iets mee voorgehad, met die PayPal.

Maar blijkbaar zijn ze nu ineens allemaal ineens wakker geschoten, de bedriegende oplichters -dat klinkt toch beter dan de oplichtende bedriegers- want even later in de voornoen wist Luc me te vertellen dat hij een whatsappke had gekregen via Whatsapp omdat hij -nog maar eens- een groot bedrag had gewonnen.

En nog iets later kreeg Luc een e-mail van FOD-financiën. Er stond nog een te betalen bedrag open van 15,88€ en als hij dat niet stante pede betaalt staat de deurwaarder hier op 12 november aan de deur. Echt waar.

Alleen … laatste keer dat we inlogden bij FOD-financiën stond er een gekleurde melding bovenaan die ons liet weten dat we toch zeer goed moesten opletten want dat er valse bedriegende oplichters e-mails sturen om betalingen los te weken.

Als we dat allemaal moeten melden aan de politie … die mensen zouden niet meer weten waar eerst beginnen.

¹ Het Nieuwsblad

Een poos terug zat Luc wat binnensmonds te grommelen mompelen en toen ik vroeg wat er scheelde, grommelde hij luidop dat zijn koptelefoon maar aan één kant geluid gaf, even later gevolgd door de bemerking dat het niet aan de koptelefoon lag want dat hij het wel hoort als hij er enkele tikken op geeft, dat het dus de verlengkabel tussen de TV en de koptelefoon moest zijn, maar ja die kabel is dan ook al eeuwen oud.

Deze klaagzang werd zo om de week, in licht afwijkende versie, eens herhaald.

Ergens in de vorige voorbije week wisselde de Vuelta van Canvas naar één of vice versa en we hoorden niks meer en dat zonder die verlengkabel want die stak niet in. En wij twee grommelden tegen elkaar op dat het toch altijd iets was met dat wisselen tussen die kanalen en Luc zapte wat heen en weer en kwam tot de conclusie dat er nergens nog geluid was.

Lap zeg! Ga nu maar eens op zoek naar een andere TV.

Luc, op en top technieker met een technische knobbel om versteld van te staan, ging even met dat pinneke van die kabel in dat gaatje van die TV foefelen en jà, daar waren ze weer: José en Renaat.

Ergens in de tweede helft van deze voorbije week, Luc was naar de keuken getrokken, bezig met zijn nieuwe hobby, namelijk schabben maken in de vrijgekomen koelkastkast, luisterde ik naar de Vuelta op één op TV, zonder kijken want zo vroeg kijk ik nu ook niet. En ja, ze gingen weer over van één naar Canvas, want op één begon het journaal.

Het ging maar weer eens over het onderwerp van de laatste week, waarvan ik alles op de laptop kan lezen en ik het oeverloze gezwam op de TV niet nodig heb. Na een poos kreeg ik er in die mate er de kouw seskes van dat ik de pin van de kabel in het gat van de TV stak en de broebelaars zwegen.

Tegen Vueltatijd komt Luc, ploft zich in de zetel, ik trek de kabel uit en plof er bij en alles blijft stil.

Luc heeft met verve zijn techniek toegepast en frutselde even met dat pinneke van die kabel in dat gaatje van die TV en jà, daar waren ze weer: José en Renaat.

Het dient gezegd, die TV van ons is nog altijd een klassieke bak, met de moderne technologie zijn we nog niet bekend. We gaan stilaan beginnen met informatie opzoeken op internet. Pinnekes en gaatjes zullen er waarschijnlijk niet aan te pas komen.

Het enige waar we nu nog op hopen is dat deze TV het trekt tot we weer fysiek naar een winkel kunnen om een keuze te maken, want beeldkwaliteit en geluid hebben toch wel enigszins belang.

Net op het ogenblik dat je overal hoort en leest van afgelaste georganiseerde wandeltochten en -initiatieven, zie ik deze plaat:

(Lees verder onder de foto)

Ik denk: “wat krijgen we nu?” Dat dacht ik niet echt, maar dat geeft wel weer welk gevoel ik er bij kreeg.

Luc, detective in spe, zet zich aan het werk. Hij zoekt op en zegt dat de Vlaamse Wandelfederatie vzw¹ wel degelijk alle georganiseerde wandelingen afgelastte.

We zouden wel zien wanneer die wandeling zou doorgaan. Ja natuurlijk, die passeert hier bijna aan de deur en wij met twee thuis zouden de ongewone begankenis wel opmerken.

Tot vrijdagavond, Luc opkijkt en dan ineens zegt: “Ik weet wat het is”.

Het gaat dus uit van de plaatselijke wandelclub: “De Leeuwerik²” die het parcours uitstippelde om op die manier de mensen individueel tot wandelen aan te zetten.

En ja, gisterenmorgen, heel vroeg, vanuit het venster boven, zag Luc al drie wandelaars. En daarna, na het ontbijt zag hij er nog een viertal.

Ik zag ze niet. Ik lig dus echt niet op de loer om te zien wat anderen uitspoken

Luc eigenlijk ook niet, maar zijn laptop bevindt zich op een betere uitkijkpositie.

¹ Vlaamse Wandelfederatie
² De Leeuwerik

Het was me al een paar dagen opgevallen, de media hebben het over kerstbomen. Ze hebben het zelfs heel vaak over kerstbomen. Ik ben daar nu nog niet mee bezig, eerlijk gezegd.

Gisterenmorgen echter las ik dat de kerstdecoratie in sommige gezinnen nu al opgezet wordt¹, voor de gezelligheid in coronatijd.

Het eerste wat ik me afvroeg was of die mensen hun huis dan niet gezellig vinden voor de rest van het jaar of dat ze er gewoon niet zijn. Maar dat is hun zaak en hun keuze, niet de mijne.

Want het tegengestelde is waar. Ik zou eerder overwegen om dit jaar helemaal niks te doen met kerstmis. Eerlijk toegegeven, het is sfeervol als hij staat, maar wie mag hem optutten en aftuigen? Jawel. Volledigheidshalve moet ik zeggen dat ik dat gevoel wel alle jaren heb en uiteindelijk toch overstag ga omdat het voor ons toch ook kersttijd is.

Maar kijk, andere jaren zitten we sowieso alleen, zowel met kerst als met nieuwjaar en laat net nu, nu precies in deze coronatijd de mogelijkheid bestaan dat Zoneke wél kan komen.

Nog een -gegronde- reden die ik kan aanvoeren om hem dit jaar wel te zetten is het feit dat ik nog een paar kerstbanners wil maken voor bij logs van vroegere jaren en een meer algemene voor deze hele kersttijd.

Gezelligheid? Ik weet het niet. Ik vind het altijd een uitkijken naar de geschikte plaats, er wordt het een en ander verplaatst en als hij opgeruimd is, weet ik niet meer wat er stond en moet het gat gedicht worden.

Bon. En dan nog zo wat. Ik ben verbaasd dat kerstbomen en -versiering aan mode gebonden zijn. Hier staat al jaren dezelfde boom met dezelfde bollen en ballen. De laatste twee jaar kocht ik nog wel wat prullaria voor op de schouwen en buffet maar dan wel in de Kringwinkel. Die zijn dus zeker en vast al mode-af als ze al bij iemand anders werden buitengegooid.

Wat zei ik in mijn eerste zin? Moet ik daar eigenlijk niet van maken: “Ik was daar nu nog niet mee bezig, eerlijk gezegd”?

Want wie weet zit ik nu al niet op zolder met mijn armen vol kerstspul en me afvragend hoe ik dat allemaal in één keer naar beneden krijg. Of zit ik naarstig kerstkaartjes te schrijven …

¹ Het Nieuwsblad

Gisterenmorgen bij het ontwaken meldde de weerapp mist en nul graden. De mist heb ik niet gezien, de nul wel gevoeld.

Na mijn passage op de badkamer ben ik maar de verwarmingskabel voor de waterleiding gaan insteken.

En toch vind de koude ergens beter te verdragen dan de kille, klamme vochtigheid door de regen die we de vorige weken toch hebben gekregen.

Die kilheid zorgde er zelfs voor dat ik tijdelijk een fleece deken in de zetel legde terwijl ik naar de koers keek, gewoon omdat ik het gevoel had dat de klamheid door die zetel naar boven kroop.

De herfst liet wat op zich wachten, maar de winter die komt er aan en zeggen dat we twee jaar geleden bij CenterParcs nog met zomerkleren moesten lopen en het vorig jaar effenaf herfst was.

Alle verkiezingen, in welke vorm dan ook, over wat dan ook en waar dan ook zullen mij altijd onbetrouwbaar voorkomen.

Er zit namelijk geen rechtlijnigheid in, geen duidelijkheid.

Alle: “rekening houdend met” en “in geval van” en alle andere vormen van vervormen van “1 + 1” is daar de oorzaak van. De ene zijn stem wordt op die manier minder waard dan die van de andere.

De grote shows er rond kosten veel geld en dienen als stemmingmakerij.

Ik moet niet zeggen zeker dat verkiezingen niet aan mij besteed zijn. Ik zal achteraf wel zien wie het grote lot heeft getrokken.