Wizzewasjes

Toen Matroos ergens -ik weet niet meer waar- vertelde dat ze een app had om vogelgeluiden te herkennen, vond ik dat ik die niet nodig had, zo met mijn slecht gehoor …

Tot ik ergens in de voorbije weken me bij het ontbijt afvroeg welke vogel daar zo van zijn oren zat te maken -ik vermoedde een mus- terwijl er een andere gemoedelijk een praatje leek te maken.

Ik installeerde BirdNET en ja, de eerste was een mus: een huismus. De tweede was ook een mus: een ringmus.

Sedertdien heb ik me al verbaasd over het vogelgenootschap dat hier in de buurt de optredens verzorgt. Een kauw, een winterkoninkje, een Turkse tortel, een boerenzwaluw, …

De meesten zagen we wel al, maar ofwel vergist de app zich tussen boeren- en huiszwaluw, ofwel doe ik dat, ofwel zitten ze hier beide.

De vink en de houtduif, die hier ook wonen, hoorde ik nog niet. Misschien maken zij geen geluid of misschien zwijgen zij en luisteren, net als wij, naar al hun muzikale soortgenoten.

Er zijn van die dagen dat je liever niet thuis zou zijn. Er zijn gradaties in de redenen waarom. Bij sommige denk je: “doe zo onnozel toch niet”. Bij andere weet je gewoon dat je, als je thuis blijft, de miserie op je dak krijgt.

We zouden vandaag naar de Tour de Wallonie gaan kijken en in het naar huis komen even bij de McDonald’s van Hannut halt houden. Ze hebben ons de laatste weken al genoeg verlekkerd met die publiciteit voor hunne Maestro Generous Jack en Maestro Generous Jack Junior dat we van grote goesting ons zo een koppel wilden halen aan de McDrive.

We gaan niet. We hadden verwacht dat ze de Tour de Wallonie zouden afgelasten. Dat doen ze niet. Maar ergens heb ik het gevoel dat het niet erg getuigt van veel respect moesten wij daar naartoe gaan, al komt de etappe van vandaag niet aan of omtrent de rampzone.

We zullen vandaag wel iets anders doen. En onderweg zullen we misschien wel een McDonald’s tegenkomen.

Of we gaan gewoon vanavond naar die van Hannut … dat is een rustige.

Als je leest dat het youtubekanaal “Tour de Tietema” geblokkeerd werd¹ door de tourorganisatie ASO omdat het onrechtmatig gebruikmaakte van wedstrijdbeelden, vraag ik me af: “wat met foto’s?”

Want zie je, sedert ik mijn vingers brandde aan een afbeelding van lang geleden, zet ik enkel eigen foto’s of afbeeldingen waar ik toelating voor heb op het blog. Meestal probeer ik zelfs geen mensen op mijn foto’s toe te laten of ze moeten onherkenbaar zijn, of ze worden geblurd of ze moeten toelating geven.

Maar het publiek domein, dat is wat anders. Al vraag ik me nu ook af: “is dat anders?”

Want zie je, nog maar eens, de sluikstorter die hier een paar keer zijn zakske afval kwam achterlaten, mochten we niet filmen omdat het vuil dan wel tegen onze gevel stond maar wél op het voetpad. Dat was publiek domein. Maar nu net omdat het tegen onze gevel stond moesten wij het opruimen of wij kregen een boete.

We moesten zien dat we de onverlaat konden betrappen. En dan? Dan was het zijn/haar woord tegen het onze. Of moest ik er een van foto maken? Als ik niet mag filmen mag een foto toch ook niet?

Terug naar “Tour de Tietema”. Dat werd ook gefilmd op het publiek domein, op Youtube gezet en padam! Blocage aan hun been!

Hoever gaat dat? Eigen foto’s op eigen blog maar een organisatie die beslist dat je daarvoor van de pers moet zijn? Of telkens als je naar een koers gaat kijken eerst aan de organisatie vragen of je foto’s mag nemen voor een blog?

Of … was er bij Tietema iets anders aan de hand? Zoals een filmpje waarin het leek of een Franse renner door een auto een berg werd opgetrokken bijvoorbeeld?

Gisteren scheen de zon en de vlinderstruik lachte.

Hoe erg is het niet dat je een burgemeester van een gemeente waar de Maas tot aan de lippen staat, hoort vragen om niet naar daar af te zakken om naar die Maas te gaan kijken? Ramptoeristen die risico’s willen nemen, maar op die manier, al wie daar wél nodig is, het werk bemoeilijken.

Over de dagelijkse berichtgeving van de ondergelopen horecazaak in Durbuy wil ik het niet hebben. Ieder bekijkt het vanuit zijn eigen oogpunt, maar water op kniehoogte in de horecazaak van een bekend persoon vind ik niet te vergelijken met het artikel en de beelden van heel Durbuy dat verzwolgen lijkt door de rivier.

Ook de familieclan met een B&B in de Ardennen en een kasteel in Frankrijk moest even laten weten dat hun domein onder water lag. De woning(en) staan hoog genoeg. Misschien hebben ze dat enkel op het smoelenboek gepost en heeft de pers dat opgepikt. Ik laat hen het voordeel van de twijfel, gewoon omdat ik de gezapigheid van de stamvader wel mag. Maar het reduceert de échte slachtoffers maar weer tot figuranten.

Moest Sloef nog geleefd hebben, hij zou gezegd hebben: “Mensen zijn rare wezens”.

En dan lees ik uitgerekend gisterenmorgen dat Landen Plage dit jaar op het Stationsplein doorgaat van 16 tot 21 juli. Het tijdstip van verschijnen zal wel toeval zijn, maar het leek me eerder ongemakkelijk met al die watersnood in het land.

Toen ik las dat het evenement vorig jaar niet had kunnen doorgaan door corona, maar dat ze nu terug waren, dacht ik dat toch wou zeggen dat het ooit, vroeger, ook al was georganiseerd, wat blijkbaar ook zo was¹. En ik wist daar niks van.

Het zou niet veel veranderen. Als ik het zo lees lijkt het wel op de jaarlijkse kerstmarkt, maar dan in de zomer. Er komen drankstandjes en foodtrucks. En in plaats van in de sneeuw zou je in het zand lopen.

Al bij al is dat natuurlijk een geluk voor hen die wel houden van een zuiders sfeertje, want palmbomen groeien hier ook al niet.

Wat maar weer eens het bewijs is dat ik toch eigenlijk een erg saaie bobonne word. Ik houd niet van zand tussen mijn tenen, ik eet niet bij foodtrucks want daar word ik dik van en verder … voor dat ene drankje dat ze aan mij zouden kunnen slijten …

Ik weet het: het is erg met me gesteld, maar ik geniet meer van kleinschaliger dingen zoals met een boek onder een parasol op ons koerke met een zjat koffie en een koekske …

Een glas witte wijn mag ook.

Een paar jaar terug installeerde ik Buienradar op mijn telefoon. Ik vond het een handige app die relatief goed en juist het weer voorspelde.

Relatief? Jawel, een paar keer heb ik hem op een vergissing betrapt. Maar eigenlijk beviel het me zo goed dat ik de betalende versie nam. Weg met die publiciteit!

Ergens een ietsje vóór coronatijd las ik dat de app van het KMI dat ook kon, dat die even goed was. Ik installeerde die ook, maar hield Buienradar omdat die -zo dacht ik- toch maar over Benelux ging, toch ook in Slovenië gewerkt had. En dat kon ik nu niet bekijken voor het KMI aangezien we het KMI nog niet mee naar het buitenland konden nemen.

Feit is wel dat het KMI mijn voorkeur krijgt, omdat ik die gerichter en meer gedetailleerd vind.

Ergens in april kwam de melding dat GooglePay in mei tot de jaarlijkse betaling van het abonnement op Buienradar zou overgaan, tenzij ik zou opzeggen.

Na zovele maanden opende ik Buienradar nog eens en schrok. Ze hebben de prijs fors verhoogd en bovendien stonden er onder het weer ook de files en hindernissen op de Nederlandse wegen. En ik dacht: “wat ben ik dààr nu mee?”

Misschien te snel, mogelijk was het in orde gekomen had ik even gewacht, maar ik gooide Buienradar van de telefoon. En dan ik niet de enige malcontente, bij henzelf zit er blijkbaar ook een haar in de boter¹⁺².

Ik ga gewoon verder met de KMI-app. En als die in Slovenië -lees: in het buitenland- het weer van daar niet toont, zal ik ‘s avonds op de TV wel even het weerbericht bekijken.

Handig is ook dat je ‘s morgens, als je de gordijnen open trekt, óók kan zien welk weer het is.

“Vive le Vélo” is het programma dat alle jaren tijdens de TdF verhaalt over de rit van de dag, echte en pseudo specialisten hun mening laat geven, een paar mooi gemaakte rubrieken van Sammy Neyrinck -rubrique touristique – en Ine Beyen geeft ons een meer persoonlijke inkijk in het leven van de renners. Kort gezegd: alle ingrediënten om een fris zomers programma te maken.

Tijdens het EK was er geen “Vive le Vélo” maar “Villa Sporza” handelend over -jawel hoofdzakelijk- voetbal. Dat veranderde wel wat na de uitschakeling en er werd meer over koers gebabbeld. Maar het was toch het zelfde niet.

Na het EK, gisteren dus, ging men met “Vive le Vélo” beginnen. Of dat nog loonde voor die ene week … Beter dat dan niets, moet ik maar denken.

Alleen was het gisteren rustdag in de Tour …

In het land van “Ooit ne keer” kan het gebeuren dat ik in april 2015 al maanden met het idee rondliep om eens langs Waregem te rijden om een blote reus te fotograferen, om in juli 2021 tot de constatatie te komen dat ik te laat ben¹.

Op de lange-baanschuiver die ik ben, wil ik dan snel in de auto springen en even een ommetje maken langs daar. Dat wilden we echt wel doen, het stond al op de planning.

Maar dan lees ik dat die reus momenteel een scheidsrechterpak aan heeft waar “respect” -als eerbetoon aan de zorg- op staat.

En al hebben wij ook respect voor de zorg -met twee schoonzussen die zorgende zijn- willen we die reus liever in zijn blootje in onze herinnering bewaren, liefst op foto want we hebben geen plaats om hem te zetten.

Hopelijk krijgt hij een mooie bestemming en liefst ergens op het publiek domein zodat we “Ooit ne keer” een foto kunnen gaan nemen.

Zoals ooit verteld was de vaste lijn voor de zaak en mijn gsm voor persoonlijke telefoongesprekken, al belden de persoonlijken ook veelal op de vaste lijn.

Maar het waren dan ook enkel de mensen uit mijn naaste omgeving die dat nummer hadden/kregen. Na een geval van stalking veranderde ik mijn nummer en werd nog voorzichtiger in het delen ervan.

Later, na de zaak, bleef dat geruime tijd wel zo.

Maar toen kwam die gehoorstoornis en moest ik erkennen dan ik de persoon aan de andere kant beter verstond met de gsm.

Ik begon voorzichtig dat nummer te geven aan instanties, zoals de bank, itsme, Touring, …

De voorbije week kreeg ik de sms die me vertelde dat ik vakantiegeld kon terugkrijgen mits ik me aanmeldde via de link. Had ik al niet gelezen gehad dat deze vorm van oplichting bestond, zou ik toch argwanend geweest zijn, want welk vakantiegeld konden ze me nu terugstorten? Ik zou het niet geweten hebben.

Volgens Safeonweb kan je het melden door de sms te selecteren en in een e-mail te plakken of door een printscreen te nemen en die door te sturen. Voor alle veiligheid/zekerheid heb ik maar beide gedaan én dat nummer geblokkeerd.

Safeonweb noemt dit “SMS-phishing” maar ook “smishing”.