Za za, ze & zo – Pagina 3

Categorie: Za za, ze & zo (Page 3 of 925)

Volgens de app van het KMI …

By ms

On 2 april 2024

Om niet steeds met dezelfde bezoekers te maken te krijgen op onze maandelijkse boekenmarkt, hadden we uitgekeken om eens een andere markt uit te proberen.

We waren in Mortsel -in Fort 4- en zijn ingeschreven voor de volgende editie. Die is dan wel binnen maar dat “binnen” betreft dan enkel het dak, de zijkanten zijn open. Maar dat deerde en deert ons niet.

Maar op aanraden van een andere standhouder hadden we ons ook elders ingeschreven, op tweede Paasdag en buiten. Sedertdien is het weerbericht op de app van het KMI zo wisselvallig als een ezel met kuren.

Gaf die app mooi weer bij het inschrijven is dat sedertdien ook elke dag veranderd. Stille Zaterdag voorzag hij regen op Tweede Paasdag. Op Pasen zelf, nog vóór de klokken thuis kwamen, beloofde hij schitterend weer op Paasmaandag. Nog op Pasen zelf, op de noen, zag ik op de app dat het de hele dag zou regenen op Paasmaandag.

Wat doe je daar nu mee, wetend dat natte boeken helemaal naar de Filistijnen zijn … Wel, wij wisten het ook niet.

En de zin om te gaan wisselde mee met het weerbericht. We zouden knopen moeten doorhakken.

Maar wat we ook zouden beslissen, het zou toch de verkeerde beslissing zijn. Laat dàt maar aan Murphy over. Als we wel zouden gaan zou het natuurlijk regenen. Als we thuis bleven zou het droog blijven. En hoe langer we wachtten, hoe moeilijker het werd.

We gingen niet … Hier regende het niet. Maar ginds? Volgens de app van het KMI ook niet meer … na 10u.

Zij die de anderen als meid beschouwen

By ms

On 1 april 2024

In Za za, ze & zo

We kennen ze wel, ze worden in de gazetten genoemd, ze zouden bestraft worden, ze zouden camera’s gaan zetten om ze te betrappen. Iedereen kent ze. Men noemt ze: “sluikstorters”.

Maar … die zijn niet alleen in hun idee dat de hele wereld rond hun persoontje draait en dat de anderen de zaken wel zullen opruimen achter hun lui gat.

Iedereen kent het systeem van een zwembad? Je doet voor het zwemmen je kleren uit en na het zwemmen terug aan? Ja? Nog mee? Je kleren kan je in een locker achterlaten. Ik heb ooit nog geweten dat je die gewoon in het hokje mocht laten hangen, dat is nu al lang niet meer.

Sommige zwembaden voorzien zelfs in speciale kapstokken voor je kleren. Dat is uiterst vriendelijk, maar ik gebruik die niet.

Die dingen zijn star en eisen hun plaats op in een ruimte die eigenlijk ook al strak uitgemeten is. Hang je je kledij aan de haak en haal je die er daarna terug af, klettert die kapstok naar beneden want die blijft daar natuurlijk in haken. Wil je hem wel gebruiken moet je hem -bij manier van spreken- aankleden. Dat is me allemaal veel en veel te omslachtig.

Ik vertrek dus naar het zwembad in mijn slonzige trainingsbroek en mijn overgrote pull. Rap uit, rap aan en geen gedoe met ambetante kapstokken, gewoon foefel de foefel in mijn zwemzak. In die lockers is gewoonlijk toch ook een haak om een jas aan op te hangen.

En dan kom je in zo een hokje. En wat hangt daar?

(Lees verder onder de foto)

Achtergelaten door een paar antisocialen, terwijl ze toch bij het verlaten van het zwembad aan het kapstokrek -zie de uitgelichte afbeelding- voorbij komen.

En dat wéten ze goed genoeg want ze hebben die kapstokken daar gepakt.

Korting? Wat is dat?

By ms

On 31 maart 2024

In Za za, ze & zo

Er was de tijd dat ik de rommelmarkten beu geraakte. Niet de rommelmarkten op zich maar het oeverloze gezwam dat sommigen afdingen noemen.

We hebben er een jaar lang bewust geen gedaan en de coronajaren ook niet, natuurlijk. Nadien zijn we er terug aan begonnen, met een light-versie. Een paar per jaar is meer dan genoeg om er weer geen indigestie aan over te houden.

Maar nu is het ook begonnen op de boekenmarkt. Ze gaan afdingen. En daar stopt het. Niet dat we halsstarrig vasthouden maar iemand die een boek pakt en zelf de prijs gaat zeggen komt van een kale reis thuis.

Nu mag eenieder doen wat hij of zij zelf wil, maar boeken gaan aanprijzen aan een dumpprijs wordt door de meesten van de boekenverkopers niet op prijs gesteld. Wij hebben daar ons gedacht over, maar willen er niet op aangekeken worden als ze bij ons een boek nemen en dan verwijzen naar een dumpprijs.

Om te verhinderen dat het dezelfde weg zou opgaan als de rommelmarkten en ik er weer tegenzin bij zou krijgen, stelde ik Luc voor een rijmsel -of twee- te maken, die we dan op A5 formaat konden afprinten, in een folderstandaard zouden stoppen en die tussen de boeken konden inplanten.

Ik had het nog maar pas geopperd of het eerste concept kwam al op gepopperd. We zaten in de auto en ik noteerde snel en heb er thuis wat aan geschaafd en bijgevijld.

Stel, je koopt drie broden bij de bakker
Je vraagt korting en wat zegt die rakker
Bakker wil geen korting geven
Brood is nodig in het leven
Maar boeken zijn voor ons plezier
Dus korting geven? Ook niet hier!

[© ms – 18 maart 2024]

Maar wij zijn toch rare wezens. Ja, we weten dat zelf ook wel. Terwijl we op zoek waren naar van die folderstandaards, rees de twijfel. Zou dat niet arrogant overkomen? Zouden ze onze stand dan niet compleet links laten liggen? Kon je niet beter eerst horen en dan reageren?

Idee? Afgevoerd!

Iemand een rolleke plakband?

By ms

On 30 maart 2024

In Za za, ze & zo

Een poos geleden las ik, ingelast in een artikel in “Het Nieuwsblad”, iets dat niks met het artikel te maken had. Het was geen publiciteit. Neen, ze noemden dat: “Aangeboden door onze partners”. Op de laptop heb ik adblocker en krijg ik dat soort aanbiedingen niet, maar op de telefoon …

Het was een bericht van Bebat en die recycleren batterijen. Nu stond daar dat je de polen van 9V-batterijen en knoopcellen moest afplakken. Die zouden anders wel eens kortsluiting kunnen geven. Het was de eerste keer dat ik het hoorde.

Ik vertelde dat aan Luc en zei dat ze steeds meer en meer gingen verlangen en ik zei dat ik wel geluk had dat ik geen batterijen in mijn hoortoestelletjes meer heb, ik zou aan het plakken blijven.

“Waar staat dat?” vroeg Luc, waarop ik hem de hierboven vermelde informatie vertelde.

Deze week kreeg ik die boodschap weer. Maar ik kon ze niet delen en googelde dan maar, zette ze in de e-mail en verwittigde Luc dat de info er aan kwam.

Zegt die: “Oh maar, dat doe ik al”. Waarschijnlijk heb ik wat raar gekeken, want hij vervolgde met: “Ah ja, sedert je me dat de vorige keer hebt gezegd”.

____________________
¹ Bebat

Vriendschapsbreuk

By ms

On 29 maart 2024

In Za za, ze & zo

In een reactie op het log over mensen die plots niet meer praten wou ik het hebben over een vroegere ervaring. Ik was kind en had een vriendin. Maar het bizarre met die vriendin was dat die me blijkbaar niet kende als ze bij anderen was, Dan negeerde ze me compleet.

Ik was een kind en dacht dat het aan mij lag. Maar toen ik de waarheid inzag, maakte ik een eind aan de vriendschap.

Mede door dat log over die mensen die plots niet meer praten, dacht ik dus ook aan het krantenartikel dat ik een poos ervoor had gelezen over het feit dat je een vriendschapsbreuk even erg kan zijn dan liefdesverdriet¹.

Dat artikel heb ik eens terug opgezocht, want het is een feit, ik heb geen noemenswaardig liefdesverdriet gekend.

Maar ik heb wel, een paar keren te veel, enorm geleden onder het beëindigen van een vriendschap, zelfs als ik ze soms, na lang pogen het recht te trekken, zelf beëindigde en dan was ik achteraf ook nog boos op mezelf dat ik het zo lang laten aanslepen had.

Ooit hoorde ik iemand commentaar geven over iemand die na enkele maanden al een nieuwe partner had. Dat verbaast me. Niet dat die persoon al een andere partner had, maar wel dat iemand dat zei. Mensen oordelen te snel en vaak zonder de voorgeschiedenis te kennen.

Maar bij verloren gegane vriendschappen doe ik er telkens langer over. Véél langer.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Het kabinet

By ms

On 28 maart 2024

In Za za, ze & zo

Soms, eerder vaak zelfs, vragen wij ons af of het bij de opleiding tot architect behoort om wc-rolhouders, dan wel aan de zijkant, maar toch de achterzijde van de wc te voorzien. Erg handig is dat niet. Heeft het met ouder worden te maken? Of toch meer met ongemak als je moet zorgen dat de slippen van je badjas, je ochtendjas of eender welk langer kledingstuk … ik moet er toch geen tekeningske bij maken?

(Lees verder onder de foto)

En bij het schrijven dezes valt me ineens iets in. Bij Center Parcs bijvoorbeeld zie je dat ze erg gericht zijn op mensen met kinderen. Daar staan telkens de kinderstoeltjes klaar, soms zelfs al aan de tafel.

Zijn die wc’s misschien voorzien voor de kreten zoals “Mama/papa, ik heb gedààn”, in welke taal dan ook? Want dat is de enige situatie waarin ik het gemak van die raar geplaatste wc-rolhouders kan inzien.

Over ander ongemak had ik het in het verleden al, namelijk over de manier van het moderniseren van oudere sanitaire voorzieningen. Die bestaat er uit dat elke vierkante cm aan vrije ruimte wordt ingenomen door enorme bakken die er vooral op voorzien zijn om niet gepikt te worden. Ik begrijp dat, het pikgehalte indachtig, maar ze verliezen wel de oorspronkelijke bedoeling van het lokaaltje uit het oog.

(Lees verder onder de foto)

Pikklare oplossing zoals gezien in een cafetaria in Postel.

Mijn grootmoeder noemde dat plaatske eerst -het houten kotteke op het erf- “het huizeke” en later, toen ze op een appartement woonde “het kabinet” maar soms ook”het gemak” .

Veel gemak is er niet meer aan.

Mon Amour

By ms

On 27 maart 2024

In Za za, ze & zo

Stel je voor: dinsdagmorgen – 6.30u – ik open mijn ogen – wil snel de nieuwsberichten overlopen – wééral voetbal – Mon Amour? – Huh? –

Als ik ga lezen, leer ik dat één van onze prinsen verliefd is en ik denk niet: “WTF!” Natuurlijk denk ik niet “WTF”, ik denk zo niet, ik denk in ’t Vlaams en dan luidt het: “En wat dan nog?”

Ik sla het dekbed open, gooi mijn benen uit bed en spring ze achterna en na een passage over de passerelle, de badkamer en de palier, kom ik beneden, giet mijn zjat koffie vol en schuif aan bij het ontbijt. En ik overdenk luidop:

Die jongen, want ja, prins of geen prins, een knul van achttien is een jongen, komt net boven het maaiveld piepen en is verliefd. Dat overkomt niet-prinselijke jongens ook wel. Maar waarom moet dat in de gazet? Laat die jongen van zijn verliefdheid genieten, ongestoord.

Volgende bedenking: hij moest het dan maar niet op zijn Instagram zetten? Maar dat er wél op zetten is óók zijn goed recht.

Waar wringt de schoen? Dat de gazettenmensen ons laten betalen voor de gazet, waar de reporters betaald worden om nieuwsberichten te schrijven. Vroeger moest je daarvoor studeren. Nu lijkt het wel of enkel de sociale media volgen en kunnen lezen volstaat voor sommigen.

En ik ga verder, zeggende: “Maar ach ja, het stond in “Het Laatste Nieuws¹” daar betalen wij tóch niet voor, ik zal er maar niks van op het blog zetten zeker …”

…

En dan zegt Luc: “Ik zag die titel ook … in “Het Nieuwsblad²” … en ik denk niet: “WTF!” Natuurlijk denk ik niet “WTF”, ik denk zo niet, ik denk in ’t Vlaams en dan luidt het: “Awel merci!”

Vandaar …

Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van PublicDomainPictures via Pixabay.

____________________
¹ Het Laatste Nieuws
² Het Nieuwsblad

Het venijn in de staart

By ms

On 25 maart 2024

In Za za, ze & zo

En dan zijn wij, gemoedelijk rijdend, onderweg naar huis als Luc vraagt wat we gaan eten. Warm eten, wel te verstaan. Dat hij dat vraagt heeft een bepaalde bedoeling, dat wel. We rijden namelijk, onderweg naar huis, een bekend hamburgerrestaurant voorbij.

Mja, zo af en toe kan dat wel een keer en we rijden de parking op. We stappen uit en ik open de zijdeur aan de passagierskant, als daar een furie komt aangestormd, nog erger dan de knijpende gans, die zegt tegen Luc, op agressieve toon, met zeer veel decibels, aangezien ik haar tot aan de andere zijde van de auto versta:

Wilde gij eens uit mijnen auto blijven!

Luc staat op dat moment achter onze auto aan de koffer en ik vraag me af of ik wel goed verstaan heb.

Maar dan ziet ze mij door de ruiten van onze auto staan en zie ik haar weifelend gezicht en hoor haar iets mompelen van: “waar is de mijne dan?”

Eer wij ons goed en wel realiseren wat er pas gebeurd is, is de furie alweer weggestormd en bekijken wij elkaar met een blik van: “Wat was dat nu?”

Volgens Luc had ze, -volledigheidshalve- gezegd:

Hallo! … ! Excuseer! … ! Wilde gij eens uit mijnen auto blijven!

En nog volgens Luc had hij, na haar uithaal, een stap achteruit gezet en ostentatief naar de nummerplaat van onze auto gekeken. En hij dacht dat dàt de oorzaak van haar twijfelen was. Het zal wel een samenloop van de twee geweest zijn. Feit is, dat geen van ons beiden, een woord heeft gezegd.

“En zich dan nog niet excuseren” zei ik. Waarop Luc antwoordde: “Jawel. Ze heeft sorry gezegd”.

“Dat is niet zich excuseren” beweerde ik en dàt zal ik blijven beweren. Want als je voor een hele parking iemand er van beschuldigt in je auto in te breken, moeten de excuses ook voor de hele parking hoorbaar zijn, inclusief voor die met haar slechte oren.

Het Bruegelhuis

By ms

On 24 maart 2024

In Center Parcs, Za za, ze & zo

Natuurlijk weten we dat, als we naar Center Parcs Erperheide gaan, het daar voornamelijk om het wandelen gaat. We zitten er in de buurt van Bosland en vanuit het park zijn er ook wel een paar mogelijkheden om te wandelen zonder de auto van de parking te moeten halen.

Maar wat doe je dan voor de rest van de dag? Je kan toch niet met halve dagen in de Market Dome gaan hangen. Allee, wij toch niet.

We zouden er kunnen gaan zwemmen, maar in bepaalde regio’s in Duitsland was het vakantie. In Nederland mogelijk ook, gezien het aantal Nederlandse nummerplaten met bijhorende kinders. Dus er waren ballekes genoeg in de soep.

Maar in Peer op het marktplein is een Bruegelmuseum, vond Luc. Het zou dan wel enkel om reproducties gaan, maar dan wel van Pieter Bruegel de Oude.

En al stond er bij dat het een familiezoektocht betrof, we trokken onze stoute schoenen aan en gingen een kijkje nemen. Zoals Luc het zegt: als we telkens moeten wegblijven waar hun doelpubliek jonger is dan 15 dan moeten we nergens meer zijn.

Al bij al was het een aangenaam bezoek. We waren er helemaal alleen met de Oude Pieter.

Is het aan te raden? Ik weet het zo niet. Het zijn nu eenmaal reproducties.

Maar anderzijds, waar vind je alle schilderijen van Pieter Bruegel de Oude onder één dak? Om de originelen te zien zou je de hele wereld moeten afreizen.

Neen, wij namen geen deel aan de zoektocht, maar toch waren we content dat we het bezochten, wij vonden het het bekijken waard.

We zijn daarna nog wel even in de Market Dome gepasseerd voor een drankske en gelukkig zaten de ballekes nog in de soep.
____________________
¹ Het Bruegelmuseum

AI is een beetje wachten

By ms

On 23 maart 2024

In Za za, ze & zo

De voorbije week in Erperheide, tijdens mijn dagelijkse koffietassen in, las ik:

Zo maak je zelf de mooiste beelden met AI¹.

Het leek zo simpel dat ik het toch eens wou proberen. Ze gaven wel de goede raad mee om op te passen met auteursrechten. Daar zou ik dan wel extra goed moeten op letten.

En ik gaf volgende opdracht in:

Oudere vrouw met lang grijs haar in lage paardenstaart en grote man met snorrebaard wandelen door een regenwoud met reuzegrote bomen omringd door prachtige vlinders.

Daarna moest ik wachten … En ik wachtte. Na meerdere minuten kreeg ik volgend scherm te zien:
(Lees verder onder de foto)

En ik typte het volledige voorgaande log met inbegrip van het bijsnijden van de schermafdruk en de hele santekraam en ik pelde mijn ochtendappelsien en at een paar partjes en … na een half uur gooide ik het boeltje dicht.

Wie nu denkt dat ik opgaf, denkt verkeerd. Ik zou het zoals het de modernste logica betaamt eens in het Engels gaan zeggen. En ik kreeg zo goed als onmiddellijk volgend resultaat:
(Lees verder onder de foto)

En ik dacht: “Potvolblommen, ik had erbij moeten zetten dat die man een hoed moest op hebben”.
____________________
¹ Het Nieuwsblad