Soms heb ik een hele resem ideeën voor blogposts. Dan maak ik die zover mogelijk klaar zodat ik ze op de voorziene datum nog enkel dien op te warmen en af te bakken.
Soms zijn er bij die voorbereidingen dingen die al verdoeft zijn en nog enkel goed om weg te gooien.
En soms heb ik ‘s avonds helemaal geen idee van wat ik nu toch op dat blog zou zetten. Paniek? In geen geval.
Mijn inspiratie ontwaakt pas ‘s nachts en komt dan haastig toegelopen.
Meestal schrijf ik de stukjes voor op het blog terwijl Luc naar één of ander programma op de TV gaat kijken. Soms kijkt hij ‘s morgens wel eens naar iets dat hij opnam, soms is dat ‘s avonds.
Op paasmaandag ‘s avonds, hij keek naar een programma over Frank Vandenbroucke, vlotte het bloggen niet. Ik begon enkele concepten om ze ergens na twee à drie regels stop te zetten en te zuchten dat het op niks trok. Er stond die avond dan ook niks klaar voor de volgende morgen.
De volgende ochtend bekeek ik de concepten en vond dat er wel iets mee te doen was en begon ze bij en af te werken. Het had dus niet zozeer met het geschrevene op zich te zien dan wel met mijn mening dat ze te minnetjes waren, niet spectaculair genoeg. Vroeger beleefden we meer dat het vertellen waard was.
Ik weet niet wanneer ze op het blog gaan komen. Waarschijnlijk weer eens bij gebrek aan grotere avonturen.
wat ervan komt.
Voor ons vertrek plan ik altijd een paar pietluttige postjes over nogal oppervlakkige dingen, zodat er toch elke morgen een nieuw logje klaar staat.
En dan, eens ter plaatse, blijkt in één van deze pietluttige logjes een blunder van formaat te staan en is verwijderen de enige oplossing.
Makkelijk op te lossen? Niet echt, neen. Op vakantie of op uitstap ga ik geen logjes schrijven. Dat doe ik thuis. Daar ben ik dus nu.
Voor volgende keer zal ik een paar reserve pietluttige postjes over oppervlakkige dingen moeten voorzien.
Het waren me de daagskes wel … pffft. Zoveel pech waar ik weer een enorm plezier aan beleefde.
Ge moogt gerust zijn. Ik weet dat ik een beetje raar in elkaar zit maar helemaal zot ben ik echt nog niet.
Het begon vorige maandag. Ik had ‘s morgens vroeg het blog gelezen maar eenmaal ontbeten en met mijn koffie bij de hand aan de laptop gezeten om te lezen wat er op internet te lezen valt stond hij daar te blinken, de “Fatal Error” die een hele poos later weer optrok als een hardnekkige mist en een nog hardnekkiger zon.
Ik was effenaf opgelucht. Ik houd niet van die ellende, dacht ik zo. Een half uurke later was het weer prijs en ik herinnerde me die dag van de blanco pagina waarop ik toen toch wou weten wat er was en ik mijn webhost had gemaild. Blijkbaar hadden ze vorig jaar wel degelijk een probleem gehad … maar dat was opgelost. Bizar dat ze toen hadden verteld dat het normaal was, maar soit …
Nu echter lag de oorzaak elders. Want zie je, ze hadden gemerkt dat ik met Jetpack werkte en Jetpack staat op hun lijst van plugins die ze afraden omdat hij te veel van hun server zou vergen. Maar geen paniek, ze hadden een lijst met alternatieven. Ik ging al een beetje steigeren. Want waarom hadden ze die problemen dan eerder niet?
Wie nu wil kan ineens naar de laatste zin springen, want al wat nu nog volgt is een korte beschrijving van een lang verhaal, die ondanks dat kort toch ook nogal lang uitvalt.
Maar dat was toen een blanco pagina en nu was het geen blanco pagina. Ik startte de livechat. Die begon over de nodige updates -die ik altijd doe als ik de melding krijg- en hij begon over mijn aangepaste thema, waar ik toch wat aan gesleuteld had en hij had het over de storende plugins zoals … tadam … Jetpack. Ze hadden een lijst met alternatieven … maar dat wist ik al en die had ik al.
Ik verprutste een dag met het bekijken van de alternatieven die me niet konden bekoren. Dat is net zoals wanneer men je zou zeggen dat de wandelkleren van Zeeman een alternatief zijn voor die van AS Adventure (Bever Zwerfsport). Het spijt me, Zeeman, maar ik kon het niet beter omschrijven.
Ik heb alle plugins uitgeschakeld en ben ze één voor één gaan nakijken en gooide alles wat niet meer compatibel was er uit.
Bloed, zweet en tranen -een korrel zout en enkel dat zweet komt in de nabijheid van de waarheid- heeft het gekost maar ik heb het opgelost door de plugins te vervangen door een code in mijn functiepagina tot zelfs die van de smilies toe. Die zagen er -zonder de plugin- weeral uit alsof ze dringend nood hadden aan een infuus.
Ik heb Jetpack gemaild en hen gevraagd wat zij ervan dachten. Jetpack heeft nooit voor problemen gezorgd, integendeel, hij zorgt er voor dat een zelfgehost blog ook een beetje gemakkelijker wordt, dank zij alle modules die ze aanbieden.
En dan te bedenken dat ik op mijn twaalfde niet wist wat antwoorden toen ze me vroegen wat ik later wilde worden. Ik zou het nu wel weten.
Als ik nu twaalf was zou ik antwoorden: “hacker!”
Jaren geleden, toen ik enkel de zaak had, blogde ik gewoon tijdens het werken in.
Maar bloggen zoals ik het nu doe -’s avonds schrijven en plannen voor de volgende ochtend- dateert uit de tijd van de evenementen. Toen was er eigenlijk ’s avonds noch ’s morgens tijd om te bloggen en schreef ik alles op voorhand.
Nu we op pensioen zijn blijft die gewoonte, ik houd me met het blog bezig terwijl Luc TV kijkt.
Behalve natuurlijk op dagen dat de avonden bezet zijn. Gisteren haalden we Amke en Ella en ja, dan is er veel te vertellen en dacht ik: “het blog is voor morgen”.
Wat denk je? Dan sta je ’s morgens op en zit je met een update van de provider en moet je wachten tot die klaar is.
In het vervolg toch maar op zeker spelen?
Omwille van één of ander opgepopt ideetje, wil ik op het blog nog enkel foto’s van eigen kweek en afbeeldingen waar ik een uitdrukkelijke toelating voor heb. Dat idee is ergens ontsproten door de aangepaste privacy wetgeving en de copyright die er toch ergens mee inbegrepen leek. Ik heb dus alle andere afbeeldingen van het blog verwijderd. Dat resulteerde natuurlijk in een hele boel schrijfsels zonder afbeelding.
Het wordt dus nog een hele boterham om die te vervangen zoals ik al schreef in een reactie bij Kouwe kak.
Het is niet echt de bedoeling om voor alles een speciale afbeelding te gaan maken. Het kan ook anders opgelost worden.
Maar dan denk je ineens aan de kleine dingen die je op bepaalde ogenblikken niet zag. Zo stond ik bij het schrijven van Prikkels ineens stil bij de massa’s kastanjebolsters waar ik de moeite niet had genomen om er een foto van te nemen toen ik ze zag.
En nu zorgt die ene onachtzaamheid al voor het tweede fotoloze logske.
In april las ik een bericht op mijn Flickr-account dat ze gingen samengaan met SmugMug. Op 24 mei kreeg ik er een e-mail over waar onder andere in vermeld staat:
Nothing will change immediately with regard to your Flickr account. The Flickr product and brand will live on under SmugMug ownership. You will still access the same Flickr you know and love at www.flickr.com and via our mobile apps. SmugMug and Flickr will remain separate brands and you will continue to have options for free and Pro Flickr accounts. Until we notify you otherwise, you will continue to use your current login credentials.
Ik voelde nattigheid, begon eens te kijken naar alternatieven maar deed er niets mee.
Dan zitten we genoeglijk vakantie te houden als ik bij Suske lees dat ze wel degelijk de gratis dienst gaan inperken. Ik wist nog van niets, had geen bericht noch e-mail gekregen. Nu nog niet trouwens. Voor zover ik weet is er nog steeds geen vuiltje aan de lucht.
Ooit heb ik voor een betalend blog gekozen omdat ik het beu was dat een ander met zijn pollen in mijn blog zat te wroeten. Dat is met die foto’s ook zo, alleen kost die fotodienst van de provider wel 4€ per maand, dat is iets meer dan het blog zelf. Op zich genomen is het dan nog niet overdreven veel voor een hobby als je de prijzen van andere hobby’s bekijkt, maar toch is 500MB nog steeds minder dan 1TB, maar heb ik bij Flickr nog geen 2% van mijn 1TB gebruikt. Al dit gebrabbel dient enkel om te staven dat ik er nog lang niet uit ben.
Maar het is dringend … of niet? Want ik had niet het minste benul van de hoeveelheid tijd die me rest om alles weg te halen en het account op te zeggen. Dat zou in één klik kunnen gebeuren maar ik wil eerst de linken die op het blog staan kunnen aanpassen en dat is het handigst als ik de oorspronkelijke link nog kan zien. Dank zij wat gegoogel heb ik de data gevonden. Er is nog wat tijd. Gelukkig heb ik de foto’s ook nog eens op de schijf opgeslagen zoals ze op Flickr staan. Nog meer gebrabbel om nog meer twijfel uit de doeken te doen.
Al dat werk om weeral aan te passen wat een ander verpest, al dat werk dat ik mezelf heb aangedaan om nog iets anders aan te passen, het is allemaal gene kouwe kak.
Eerst hebben we op twee dagen tijd de hele reeks van Beau Séjour bekeken.
Nu zit ik sedert vorige zaterdag in een leesmarathon. Buiten de noodzakelijke levensnoden zoals slapen, eten en me wassen doe ik zo goed als niets behalve lezen.
Ik had vrijdag mijn knie lichtjes bezeerd en besloot alle activiteiten af te lasten tot ik zeker was dat er niets fout zat.
Ik begon eindelijk aan de boeken van Charlotte Link en ik kan er niet mee stoppen.
Wat schiet er nog bij in? Veel blogtijd.
Ik blog wel, maar de lijst van concepten wordt langer en langer en ik heb geen zin om ze uit te schrijven. Ik plaatste dan maar een logje dat zo goed als klaar was, zette iets over een bloemetje hier en iets grappig daar. Het moet niet altijd zo heel serieus zijn, dacht ik.
En als jullie me nu willen excuseren … Charlotte roept!
We hadden gisteren veel kunnen doen, maar hebben het niet gedaan. Of eigenlijk moet ik voor mezelf spreken: ik had gisteren veel kunnen doen, maar heb het niet gedaan.
Luc is namelijk druk doende geweest met het voorbereiden van vandaag.
De Rode Duivels zijn nog druk doende met de volgende match op dinsdag.
Over het begin van de Tour de France wil ik het even niet hebben, al waren die vorige week al druk doende met een welles/nietes spelleke.
Het blog was druk doende met problemen hebben. Eigenlijk lag het niet aan het blog, maar aan de server.
Het zal hier dan ook gene vette zijn vandaag omdat ik niet weet of de doorgang nog versperd is/zal zijn of niet.
Gisteravond waren de ingenieurs aan het werk: eerst om te zoeken waarom dit blog niet bereikbaar was via 4G maar wel met een modem waarop ineens de hele santeboetiek geblokkeerd werd omdat het niet geconfigureerd zou zijn geweest.
Ik dacht dat we gehackt waren! Maar gelukkig verzekerden ze me dat ze er serieus werk van aan het maken waren.
Of nu echt alles in orde is, valt nog af te wachten. Als het echt tegenslaat zal ik pas vanavond kunnen ingrijpen omdat ik er de hele dag niet ben.
Ik ben dus druk doende met mijn vingers gekruist te houden.
Niettegenstaande
Heb ik al 15 jaar wel en wee op dit blog staan. Eerst niet dagelijks omdat ik nog niet kon plannen, later wel maar dan meerdere logjes per dag omdat ik niet wou nadenken.
Nu is het blog volwassen geworden en -jammer genoeg- ik ook, meer afstandelijk en -jammer genoeg- ik ook, oppervlakkiger en -jammer genoeg- weet ik dat van mezelf niet.
Gelukkige verjaardag blog, steun en toeverlaat in moeilijke jaren en nu een plezante hobby.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
