In de Kilomeet -dat is de overschottekeswinkel van de Kringwinkel- krijg ik de DVD: “Little Big Man” in handen. Ik zeg: “Oooh” en neem hem mee.

Waarom? Een herinnering van lang geleden, toen de film in Ter Ijse gedraaid werd en ik die ging zien.

Was die dan zo goed? Ik weet niet. Was de herinnering zo speciaal? Ik weet niet. Misschien was het gewoon omdat het de eerste keer was dat ik alleen naar een film mocht gaan kijken.

Eens thuis, na chromecast en ander gedoe, sluit Luc de DVD-speler terug aan en willen we de film bekijken. Jammer maar helaas, die zit op slot.

En volgens internet krijg je die open met twee magneten, maar de magneten waren niet straf genoeg of ik was niet handig genoeg.

Toen vond Luc bij het opruimen een lege DVD-doos en ge kunt niet geloven hoe snel die andere toen open was. Hij is niet meer herbruikbaar. Dat niet.

Ergens is het onlogisch dat ze iets verkopen dat ze op slot hebben gezet. Dat vind ik er tenminste van.

De film hebben we nog niet gezien. Blijkbaar is door al dat gedoe die vlaag aan herinnering weggewaaid, want ik heb er nu nog even geen zin in.

Koning Albert van België (89) werd vorige dinsdag in de kliniek opgenomen met uitdrogingsverschijnselen.

En daarop kan de media dan niet anders dan dat verhalen op de gewone -oudere- bevolking en ze maken een kleine reportage in een wzc waarin -een beetje overdreven- de nadruk wordt gelegd op het extra voorzien van drinken voor de bewoners.

En dan interviewen ze dokter Karel Van Engeland -coördinerend arts wzc Borsbeekhof- die begint over plaspillen en zweten en diarree².

Natuurlijk is dat een situatie die kan bestaan, maar ons werd geleerd dat je het daar niet over had en was het onderwerp voor jongetjes in de pis-kak-periode weggelegd.

Het stoorde me; ik vond dat een beetje ongepast en zeer denigrerend veralgemenend.

Waarom keek ik daar nu naar? Ik die -voorlopig nog- niet naar het Nieuws op TV kijk omdat mijn oren nog niet volgen?

Wel ik wou de reportage zien over het onthaal van de Belgian Cats in Brussel. En daar was ook al niks aan.

Vele jaren geleden, in 1997, keken we met plezier naar een nieuw Brits feuilleton dat “Midsomer Murders” heette. Na een paar jaartjes werd Inspector Tom Barnaby vervangen door zijn neef Inspector John Barnaby en ik dacht: “Lap, het is om zeep”.

Maar uiteindelijk begon ik de reeks met John Barnaby beter te vinden en bleven we toch maar kijken … tot ze op zeker moment in de ziekte van altijd vervielen en herhaling op herhaling begonnen uit te geven en wij afhaakten/

Nu las ik vorige vrijdag toch dat er een nieuwe reeks begon, de 22ste al, en dat de Britten die zelf nog niet hadden gezien en ik vertelde dat aan Luc, die vrijdagavond zei: “Er is toch niks op TV, toch maar eens kijken”.

En dat deden we. Gaan we nu opnieuw kijken? Ik denk het niet. Ondanks de mooie beelden -die ze ook bij Vera en bij de Brokenwood Mysteries gebruiken om kijkers te lokken- en je niet zo gestresseerd geraakt dat je niet meer kan slapen is het tegendeel eerder waar. Ik vind het slaapverwekkend.

Okee, ze zijn wat gemoderniseerd, de digitale wereld heeft er ook zijn intrede gedaan, maar of dat ook maar iets heeft veranderd aan de complexe moorden, neen zenne. Het is wel anders maar toch eigenlijk het zelfde. Een simpele moord is er ook nooit bij, niet gewoon “PAF” maar wat er daar allemaal komt bij kijken, je zou er verstomd van staan.

En er is in het artikel ook de nodige uitleg waarom het aantal moorden in “Midsomer Murders” toch niet zo heel hoog te noemen is. Dat ga ik niet uit de doeken doen, dat artikel doet dat al¹.

Zetel klaar? Fleeceke voor over mijn benen? Vooruit dan maar. We gaan naar “Vive le Vélo” kijken, nu ze dat, deze week, speciaal uitgeven voor “De Ronde van Vlaanderen” volgende zondag, kortweg: “De Ronde” genoemd.

En dan komt er ineens: “Wij verontschuldigen ons voor het ontbreken van de ondertiteling”. En daar moet je het mee doen.

Doen ze het expres? Neen toch. Technische mankementen kunnen altijd, maar ik herinner me vooral het aantal keren dat er geen ondertiteling was en ik me er -maar weer eens- voor spek en bonen voelde bijzitten. Het voelt aan alsof ze vinden dat je het maar moet nemen dat je van minder belang bent.

En daar krijg je dan als resultaat een hekel aan verontschuldigingen van. Lossen die iets op? Neen. Enkel diegene die zich zou moeten verontschuldigen denkt dat daarmee alle problemen van de baan en opgelost zijn.

Gelukkig waren we er niet voor op gebleven, het programma komt nogal laat op de avond. We nemen het op en kijken de daaropvolgende dag.

En … mag ik me ook even verontschuldigen? Jullie verafgoden van de “grote drie” hangt mijnen hoebel uit en ik hoop dat jullie er flagrant naast zitten. Zo! Nah!

Maar ach, professioneel als jullie zijn, zullen jullie er dan wel een gepaste draai aan geven, die ik dan de dag daarop kan beluisteren. Tot zolang zal ik maar geloven dat jullie gelijk zullen hebben. Jullie kennen de koers namelijk toch door en door.

Als er niets op TV is dan moeten we maar kijken naar wat er wel is. Dat we de Repair Shop wel zien zitten en First Dates hooglijk belachelijk vinden zegden we al.

Sedert een poos, ik denk dat het met “Grand Tours of Scotland’s Lochs¹” begon, kijken we eens meer naar een documentaire en gingen dan maar met Joanna Lumley door Britain², waren zo al in Borneo³, bij de Mont Saint- Michel⁴ en de Chinese Muur⁵, … en we neusden mee in het leven van Agatha Christie⁶.

Misschien waren er meer, maar deze zijn die welke zo uit mijn hoofd via het toetsenbord het blog op liepen.

En toen kwam Toetanchamon … Het eerste deel van “Lost worlds and hidden treasures” en dat heette: “Tutankhamun’s secrets”.

Nu vond ik het algemeen genomen wel een vorm van grafschennis, maar uiteindelijk, als ik dat programma bekeek bleek wel dat grafrovers al vroeger in die graven hun gading vonden. Zodoende was het misschien toch maar beter de zaken in veiligheid te brengen. Er is nu al genoeg in privéhanden over gegaan.

Nu laten in al die programma’s wel deskundigen, experts, kenners en mensen met lokale bekendheid aan het woord. Je steekt er altijd wel wat van op, al was het de wetenschap dat er meerdere soorten Schotse tweed bestaan.

Dat deden ze ook bij Toetanchamon, al ging het meer over de levensloop van Howard Carter.

Ergens werd ineens de opmerking gemaakt dat enkel de Westerse mensen, in dit geval Howard Carter en Lord Carnarvon, genoemd werden in de verslagen terwijl er toch lokale mensen ook hadden ingestaan voor de ontdekking van het graf.

En dan vind ik het bizar dat men het, op het einde van het programma, heeft over het verhaal dat iets meer dan een eeuw geleden begon.

Toetanchamon werd meer dan 3.000 jaar geleden geboren. En ik denk dat hij toch een belangrijke rol speelt in dat eigenste verhaal.

Ergens de voorbije week, opent Luc de deur van de eetplaats, komt binnen en zegt zomaar, uit het niets:

En waar ik het van krijg, is dat die TV-zenders allemaal altijd maar het zelfde mogen blijven herhalen en dat is alleen maar om er publiciteit tussen te kunnen pompen. Wie kijkt daar nu naar?

Waarop hij plaats neemt aan tafel.

Ik zeg nog iets over Netflix en het onderwerp was afgedaan.

Al bij al was ik wat verrast, het is niet Luc zijn stijl om te mopperen vóór mijn koffie.

Heeft er iemand vorige maandag de Vlaamse versie van “The Repair Shop” op één gezien? Wij wel. Spijtig genoeg. Ik vond het maar een flauw afkooksel, gekunsteld en geacteerd en zelfs de geste van verwondering werd bij de Engelsen afgekeken.

Ik bedank voor de rest … al zal ik wellicht nog wel eens kijken wie de beren gaat herstellen.

Achteraf waren Jim en ik toch akkoord dat we gelijk hadden toen we indertijd zo argwanend waren en we beslisten er niet in mee te gaan.

Om naar “Vive le Vélo” te kijken moeten we alle weekdagen geduld hebben tot na de zoveelste herhaling van “De Kampioenen”.

Op de Nationale Feestdag begon dat vroeger, dan was het feest.

Gisteravond was “Vive le Vélo” zelfs al om tien vóór acht omdat de Red Flames om 21.00u een kwartfinale moesten spelen tegen Zweden en ja, daar moest “Vive le Vélo” niet op wachten want de Red Flames of de Zweden zijn -nog- geen kampioen.

Koerskampioenen zijn gelukkig flexibel … alleen was de ondertiteling dat niet. Die liep achter. Op die manier hoefde het dan al helemaal niet meer voor mij.