Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Fietsen anders bekeken

Zaterdag was het mooi fietsweer. Dat vonden Amke en Ella ook. Dus werden de fietsen uitgehaald en ze vertrokken voor een mooi tochtje door het veld.

Waar hadden ze niet aan gedacht? Ook in het veld gaat het hier berg op en berg af en net in zo een zonk kan al dikwijls een plas blijven staan. Als we zeggen een plas, dan bedoelen we een plas en geen plaske.

Toen de eerste er zat aan te komen zei Slow dat de kindjes even vitesse moesten halen en dan hun voeten stil en gelijk moesten houden bij het er door rijden. Slow en mske doen dat niet. Die stampen wat harder op de pedalen en gooien dan hun voeten in de lucht. Maar Slow dacht dat dat de kindjes niet zou lukken.

Amke volgde mske, die natuurlijk de brede linkerkant had genomen om de smallere kant aan de kindjes te laten. Amke viel stil. Plets! Beide voeten in de modder. Ella nam wel de smalle rechterkant.

De tweede was enorm. Veel te groot, maar dan ook enorm groot, eerder al een minivijver dan een plas. Dat werd afstappen en langs de groene graskant te voet er langs. Gelukkig dat dat kon, want bij de andere plassen in het veld kan dat niet.

Resultaat? Die fietsen zagen er lief uit. Zo bemodderd. Zelfs Ella zag er lief uit. Haar kleine fietske heeft natuurlijk een klein spatbord en gans de achterkant van haar t-shirtje was bemodderd.

Zondagmorgen, nog voor zevenen reden ze naar het station, ook door het veld. En daar, daar zit ook zo een hardnekkige plas. mske duwde wat harder op haar pedalen en gooide haar voeten in de lucht.

Amke stak haar hoofd tussen haar schouders, trapte als bezeten op haar pedalen en gooide haar voeten in de lucht. “Wat doe jij nu?” vroeg Slow. “Oma doet dat ook zo” zei Amke.

Ha! Slow die dacht dat ze dat niet zou kunnen. Ik weet nu niet of Slow zijn voeten in de lucht gooide met Ella achterop de fiets.

Zondagavond kwamen ze terug en het begon te regenen. Amke zag het niet zo zitten met die regen in haar gezicht. mske zei: “wees blij dat het regent, nu moeten we onze fiets niet kuisen”. Dat vond Amke dan weer grappig en ze lachte alweer. Eens thuis bestudeerde ze haar fiets en zei: hé jà, nu is alle modder er af.

Helemaal proper vindt mske die fietsen nu niet. Dus het volgende dat op het programma staat als de kindjes komen is fietsen kuisen.

Previous

De voetbalknullekes

Next

Er dicht tegen

5 Comments

  1. ‘Severe wet dip’ zouden de Engelse verkeersborden zeggen haha! Maar erin stilvallen? oeiiii! arme Amke!

  2. hahaha, het is eens wat avontuurlijker om zo door de modder en de plassen te fietsen hé

  3. bea

    Fietsen kuisen, jekkes!! Vooral de wielen (spaken) vond ik onmenselijk om te doen. Maar dat is iets van heel lang geleden, mss moet ik mijn fiets maar eens afstoffen en eens een toertje doen

  4. Als daar maar geen watergevecht van komt

  5. Hé dat doe ik ook als ik door plassen moet.Mijn aanloop nemen en dan met benen in de lucht er dwars door.Liefst op een verlaten weg of samen met de kleinkinderen,hahahahah!Fietsen kuisen,dat is rap gebeurd met de tuinslang!

Laat een reactie achter bij beaReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén