Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Arran

Gastvrijheid

Wie kent er niet zo’n oud verhaal,
van vreemdelingen, blij ontvangen;
van onbekenden, rijk onthaald
op waar ze naar verlangden.
En als ze dan vertrokken zijn,
blijft een geur van goden hangen.

O jij gastvrijheid, oude wet
van openstaande deuren,
die een mens niet eerst wil keuren,
maar voedsel en bed al klaar heeft gezet.

O, oude wet die sloten kraakt
en een mens helpt overleven,
die rijk maakt door te geven
en van vreemden vrienden maakt.

[Marjolein – vrij naar Jos Linnebank]
[Uit: Vrienden op de Fiets]

Het was niet de bedoeling van hier nog veel gedichtjes van anderen te plaatsen. Maar het voorgaande is een beetje een beschrijving van waar we vorige week waren.

Previous

De weerslag

Next

Beschermd: Zo hoort ge het ook eens van een ander

3 Comments

  1. Heerlijk toch als je zo gastvrij onthaald wordt..de beste reclame voor een horecagelegenheid is z’n eigen gastvrijheid..dáár gaan de mensen voor terug!

  2. bea

    Klinkt zalig!
    Ondertussen al wat beter?

  3. ms

    Na twee nachten en bijna anderhalve dag slapen krijg ik nu pas honger. Ik denk dat het de vermoeidheid was. En mijn maag, die altijd solidair is, gaat dan efkes mee gaan staken.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén