Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Nu wat over vorige zondag

Over die 30 km fietsen moest ik het ook nog eens hebben. Waar reden ze nu naartoe?

Simpel toch, we zijn 2012. Neen? Drie jaar na 2009. Nog niet? De triënnale van Tempus Arti natuurlijk! Dat hebben ze in 2009 ook per fiets gedaan.

Bij E.M.I. binnen heeft Slow niet gefilmd. Jammer, want daar waren echt wel mooie dingen. Bij Rufferdingen ook niet want daar was het net ambachtendag en er liep te veel volk om het kunstwerk goed te bekijken, laat staan te filmen. De Poort naar de Toekomst zijn ze voorbij gereden maar ja die hebben ze al zo vaak gezien en die is blijvend.

In Zoutleeuw voelden ze regendruppels, niet veel, niet genoeg om de regencape uit de rugzak te halen. Het heksenkot was dicht, ze zagen het kunstwerk wel door de tralies maar niet zo goed. Waarom het dicht was weten ze nog niet want er was wel degelijk het achtergrondgeluid. Misschien was de oppasser efkes afwezig voor een hoogdringendheid of misschien had hij of zij zo vroeg nog geen volk verwacht, wie zal het zeggen.

Nog in Zoutleeuw vertelde Slow dat hij in de krant had gelezen dat er reactie was gekomen op één van de kunstwerken aldaar. En ja hoor, de kangoeroe in de nacht had er een heel eigen interpretatie naast gezet.

Wat denkt mske nu over de kunstroute? Wel sommige van de video’s hebben wel een punt, maar daarom zou mske ze nog geen kunst noemen. Maar waar ligt de grens?

Gelukkig is er altijd onze blauwe watertoren waar ook kunst tentoon gesteld wordt maar van waarop het panorama het grootste kunstwerk is.

Ooit vertelde iemand van hier dat het hoogste punt van Brabant zich hier wat verder in het veld bevindt en dat je op heldere dagen de mijnterrils kan zien. Wel, die zagen ze nu vanop de watertoren en ook het mijngebouw. Volgende keer nemen ze een verrekijker mee.

Een impressie? Gefilmd door Slow.

Nu vond mske dat toch wel spijtig dat er bij E.M.I. niet gefilmd was en dus zijn ze daar na het wegbrengen van de Colruytkar nog efkes gepasseerd en Slow heeft daar dan toch nog één en ander op film gezet.

En onderweg naar huis zagen ze toch nog een plaatje van Tempus Arti zeker, met een kunstwerk dat niet in de catalogus staat. Gelukkig dat ze dat niet over het hoofd hebben gezien.

Maar nu, enkele van de mooiste dingen zijn niet op film weer te geven en dat hebben ze dus maar zo gelaten. Wie dat echt wil zien, moet maar eens tot daar gaan of komen.

Previous

Van grote pakken en straffe stoten

Next

Het moet niet altijd een vos zijn

2 Comments

  1. dat handje… spannend!

  2. Die ‘bijlage’ vond ik niks minder dan de rest van de kunst eigenlijk whahahahahahahaa!

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén