De vorige eigenaars hadden hier hun kattenbak en het kattenvoederbakske laten staan. Als kers op de taart hebben ze, net zoals de viskes, ook hun kat achtergelaten. Een schraal schuw beest dat er zo verwilderd en onverzorgd uitziet, dat zich niet laat aanhalen en dat vol met beestjes zit. Bovendien houdt ze nu de bloembakken als kattenbak. We krijgen haar practisch niet te zien maar zien wel de tekenen van haar aanwezigheid. Nu had mske daar al een paar weken niets meer van gemerkt en dacht dat ze weggegaan was. Maar nu ’t weer kouder wordt is ze terug daar.

En mske vindt dat heel erg laf van die mensen. Ze laten gewoon de problemen aan een ander om op te lossen. Want deze kat is niet meer te helpen. Als je haar niet te zien krijgt, kan je haar niet vast krijgen. Krijg je haar niet vast, kan je ze niet ontvlooien. Als je eten klaar zet komt ze nog meer zonder dat je er vat op krijgt. Als je er professionele hulp bij haalt dan kennen we de rest van het verhaal ook wel zeker?

En dus wil mske niet beginnen aan het katten parcours voor dat probleem opgelost is.

En wij zitten wij straks weer met vier in de keuken. Hopelijk krijgen Toke en Karboenkel weer niet het zot in hunne kop want dan is er van een rustige zondag ook geen sprake.