Omdat Amke liever met stiften kleurt kochten Slow en mske een zakske stiften. Dat zakske echter gaat enkel met een flap dicht en de stiften liggen meer te rollebollen in de schuif dan dat ze in het zakje zitten.

“Ik zal eens een pennenkas kopen” dacht mske, maar het kwam er nooit van.

Daarnet liepen ze in de Colruyt en daar stond een mooi ijzeren dooske met van die palets bretons. “Kijk” zei Slow en mske antwoordde “dat is goed voor die stiften en dan kunnen de schaartjes er ook nog in”.

Nu moeten ze natuurlijk die palets bretons nog opeten, maar ja,  … wie weet hangt er geen medaille voor moed en zelfopoffering aan vast.