Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De vuilbakkenoorlog

« …

Ooit lieten de mannen van de vuilkar het papier staan want dat stak in een zak van het hondeneten. Die zakken zijn aan de binnenzijde geparaffineerd. De keer daarop stak Ex die zak in een plastic zak en zette die buiten. Ze namen hem niet mee want er zat papier in.

Hij belde efkes op en die arrogante kerel zei: “Allé, we kunnen weeral ne keer een nieuw soort uitvinden voor dwarsliggers gelijk gij!” Als je nu eenmaal geparaffinneerd papier hebt, moet je het toch ook kwijt kunnen?

Bij de volgende uitgave van de informatiebrochure stond er op dat geparaffineerd papier van dierenvoeding opgeplooid, samengebonden bij het papier moest.

Zo gezegd, zo gedaan!




Alle weken kwam de vuilniswagen de straat ingereden langs de bovenzijde. Tijdens de vakantieperiode echter was dat een vervangploeg en kwamen langs de andere kant. Het huis stond met zijn zijkant aan de straat. Er was geen voetpad. Dus geen plaats voor een vuilniszak. De vuilniszak stond op de hoek. Ze namen hem niet mee.

mske belde op en vroeg of zij graag in de zomer in de stank zaten. Die man was vriendelijk en zei dat het een vervangploeg gold en dat die het reilen en zeilen niet kenden maar dat hij het opperhoofd van die ploeg zou terugsturen met een bestelwagen om die zak speciaal op te halen! Terwijl mske de man toch aan de lijn had vroeg ze hoe het zat met een matras in drie stukken die nog van Mei was geweest, of ze daar bij het groot huisvuil nu één of drie stickers moest opkleven.

De man zei dat mske de matras gratis mocht meegeven met de bestelwagen.Zo gezegd, zo gedaan!




Zoals gezegd kwam de normale ploeg alle weken langs de bovenzijde van de straat en ze parkeerden de vuilniswagen op de parking en zaten twee uur in de cafetaria van de camping.Op zekere keer kwamen ze buiten gereden, hadden ze te veel op of niet weet mske niet, maar ze namen hun bocht en misten onze vuilniszak.

Weeral telefoneren en de man zei toen dat er waarschijnlijk iets in zat dat er niet in hoefde en dat hij dat met zijn ploegbaas moest bezien, waarop mske zei dat ze hem, de vuilzak, zelfs niet hadden bezien en ze werd arrogant en vroeg of ze dachten dat mske een straatkat was die niks anders te doen had dan met haar hoofd in de vuilniszakken te zitten. De man zei: “Jamaar waar is dat dan juist?” En mske antwoordde: “vraag dàt maar aan je mannen! Rechtover die camping waar ze elke week gaan zitten zuipen”. De man werd wat vriendelijker en zei dat de vuilniswagen nà zijn toer moest terugkomen.

Zo gezegd, zo gedaan!




Ex ging met de oude zetels naar het containerpark en neemt drie stickers mee: een driezit, een tweezit en een éénzit; maar dat zijn zes eiken blokken en zes kussens. Als hij daar aankomt moet hij voor elke zetel een sticker hebben. Ex krijgt een woede-aanval! Hij komt met zetels terug naar huis om stickers bij te halen en begint van zijn neus en oren te maken dat hij er waarschijnlijk in totaal 12 zal moeten hebben, want die kussens zijn er ook nog.

De keer daarop! Lege verfblikken, isimo, ijzen baren, twee ijzeren bedden van de kinderen, de vering, uitgetrokken nagels en nog rommel.

mske belt het hoofdkantoor en vraagt hoeveel stickers er nodig zijn. Dat meiske, vriendelijk en beleefd, begint de de standaardgegevens op te noemen maar mske onderbreekt haar en zegt dat die twee bedden dan toch elk meerdere stickers zijn want je hebt een hoofdeind, een voeteneind, twee zijkanten en de vering. Blijkt dat dat één stuk is als je dat samenbindt op zulke wijze dat een man alleen het kan optillen. Waarop mske de historie van de zetels vertelt; dat meiske zegt dat dat dan eigenlijk maar drie stukken waren. Ze zegt dat ze niet juist kan zeggen hoeveel stickers er nodig gaan gaan zijn want dat dat afhangt van het gewicht en nog enkele factoren. Zoneke rijdt naar het containerpark met dat remorkske vol.

Eén sticker! Eén hele sticker! Voor de verfpotten!

Maar de containerparkuitbater wist wel te vertellen dat de juffrouw van ’t buro al gebeld had voor die bedden.

Eigenaardig is wel dat je die stickers moest afgeven voor grote stukken, die mochten niet gekleefd worden. Wie zegt dat die kerel die niet voort verkoopt?

mske had dat ook aan dat meiske gevraagd. Naderhand stond er in de folder dat de stickers voor groot huisafval moesten worden vernietigd in het bijzijn van de klant.

Previous

PMD

Next

Oplichter

1 Comment

  1. 21-10-2004, 12:49:54
    Ge moet daar een sport van maken, ms-ke
    Zo ongeveer om de maand krijgen wij van die kommaneukers vier bladzijden toegestuurd met wijzigingen in het reglement. Nu willen wij echt wel ons best doen om het milieu niet onnodig te belasten, maar trop is teveel en teveel is trop. De ene keer moet het zus, de andere keer weer zo en een volgende keer noch zus noch zo maar op die manier. Denken die onnozelaars nu echt dat een mens die acht uur per dag werkt en twee uur onderweg is nog goesting heeft om die hoogstaande lectuur door te nemen?
    Zoals gezegd, ge moet daar een sport van maken. Een duursport, dat wel, want het vraagt wat tijd. Bellen en vragen stellen tot die muggezifters zichzelf klem praten. Werkt gegarandeerd!

    lord blotbilski

    —————————————————————————–

    21-10-2004, 12:54:41
    Nét daarom !
    Dat ik naar het stadhuis wou gaan MET die zak en eisen dat ze me zegden wat er “verkeerd” was. Die gaan antwoorden dat dat de ophaalfirma is en dan kunnen ze krijgen dat ik daarmee niks te zien heb aangezien ik aan de stad betaal.

    Ze zouden mij misschien laten verwijderen of bij ’t KGA zetten.

    ms

    —————————————————————————–

    21-10-2004, 19:28:11
    Blog……..
    Het is natuurlijk maar een idee…. maar op deze manier ben ik ook op ubenthier blog gekomen

    Han

Laat een reactie achter bij Juffrouw TikReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén