Deze morgen stond mske op en ze schrok want er werd gecrosst in huis. En ze zei: “Sloef stop eens met mijn benen onder mij uit te lopen”. En ik dacht van: “Lap! Het is wéér Sloef”. En waarom denkt ze dat het Sloef is? Ze ziet Toke en ze ziet een donkere schim. En dan is het Sloef hé! Normaal zou ze “Karboenkel” zeggen maar sedert Karboenkel ziek geweest is, is die rustig!

Rustig?

Wàs die rustig, jà! Maar deze morgen was hij datte! En toen mske het daarna ook zag deed ze net of ze verwonderd was, want hij moest nog één antibioticapilleke nemen! En ze dacht dat dat hem rustig hield. Zo wat antibioticagedoe zeker?

Ze had het kunnen weten want hij blinkt weer heel mooi! Dan had ze zeker kunnen verwachten dat zijn streken er ook weer zouden doorkomen.