mske was door het weekend zo goed uitgeslapen dat ze dacht dat ze toch maar ging beginnen met op tijd te gaan slapen. Dus gisteravond om 10u deed ze de boeken dicht, zette de pc af en ging slapen. En ja, ze kon niet zo onmiddellijk in slaap geraken.

En plots stond daar het spook. En telkens als ze denkt dat ze er over is komt daar één of ander stom spook nog wat met het mes koteren. En het spook zei: “leuk hé, psychiatrie? Hij zegt de waarheid en ze schrijven alles op.” En mske pitste haar ogen en haar oren toe om het spook te laten weggaan maar het zeurde door in haar hoofd: “ah ja, en als hij buitenkomt zegt hij heel andere zaken, maar wat psychiatrie heeft opgeschreven mag niet openbaar gemaakt worden voor zijn privacy hé!” En mske zei: “ga weg”. En het spook sneerde door: “het is enkel voor hun dossiers en jij wordt daarna door de anderen nog maar eens gestraft hé! Want hij doet “wél” zijn mond open en ze zeggen wel dat wie zwijgt, gelijk heeft, maar je weet wel beter hé”. En mske gaf het spook gelijk. Want ja! Ze weet wel beter. En daardoor zijn er onherstelbare dingen gebeurd. Dingen die weer naar boven komen als er weer één of ander spook uit zijn obscure hoek komt.

En mske zei: “foert”, draaide zich om en greep Slow vast en kroop heel dicht tegen hem aan en ze werd rustig en viel in slaap.

Maar als je denkt dat spoken daar genoegen mee nemen! Deze nacht kwam het in haar dromen, vermomd als één van haar tantes en zei: “en daardoor zal jij toch nooit …”

En nu zit dat al de ganse morgen in mskes hoofd te zeuren.