Het is een eigenaardig feit -om niet te zeggen grappig- dat soms, als ik het over Luc en mezelf heb, een afbeelding van Calvin en Hobbes het best weergeeft wat ik bedoel. Zoals bijvoorbeeld de manier de uiting van extreme vreugde, de wijze waarop wij slapen en zeker en vast de geborgenheid.

Natuurlijk lijken we uiterlijk niet op die figuurtjes al noemt één van ons beiden de andere soms “tijger” en vind ik Luc echt wel een grote teddybeer.

Er zijn meer van die prentjes die me bekend voorkomen, zoals:

of

Bij de volgende heb ik geen déjà vu, ik vind hem gewoon grappig.
Misschien moeten we dat maar eens doen …

Bij nader inzien …in het zwembad gaat het ook van: “bommetje”.

 
Calvin and Hobbes by Bill Watterson.