Toen in de taallessen indertijd het woord viel, leek het net of er een bom was ingeslagen en begon iedereen te klagen over het vele werk dat dat met zich meebracht.

mske zei niets, begon een boek te lezen of nam het boek dat ze net gelezen had en begon op te zoeken over de schrijver, beschreef het boek en beantwoordde alle mogelijke vragen die er nog volgden. Indertijd was er geen internet, dus zocht ze die schrijvers op in een encyclopedie.

Leerkrachten waren echter zo dom, dat ze niet merkten dat de helft van de klas dezelfde boekbespreking jaar na jaar gebruikten of gewoon uitwisselden. Of wilden ze het gewoon niet zien?

Dat stoorde mske niet, zolang zij er haar plezier aan beleefde was dat allemaal goed. En haar punten waar meestal ook goed, tot de dag toen ze een “0” kreeg omdat masseur vond dat “La tulipe noir” van Alexandre Dumas te moeilijk was voor haar en dus als “onmogelijk door mske gemaakt” bestempeld werd. En toen toog moe niet naar de school om van haar neus te maken. En van haar oren ook niet.