Amke had een draaitolleke en dat kwam uit de kindersurprise. Een klein schattig draaitolleke, dat draait zo lang hij op een vlakke tegel tolt, maar in de voegen op zijn kant gaat.

“Ik heb er ook een” zei Ella “een blauw, maar het ligt boven”. En toen ze gingen slapen zag mske het draaitolleke liggen, in de hoek van het bed.

Iets later riep er iemand: “omaslow!” Niet het groot alarm van Amke, want hoewel Ella een zwaardere stem heeft en waarschijnlijk meer volume kàn produceren dan Amke, doet ze dat meestal niet. Amke echter, met haar zachte, fijne stemmeke geeft een alarmsignaal dat zelfs in staat is om onze achterburen te wekken.

Het draaitolleke van Ella lag in zijn drie onderdelen uiteen en Ella legde uit, met haar tutteke in haar mond en mske verstond: “mijn droom heeft dat gedaan”. mske zei niets en frulde het tolleke terug ineen zodat het terug kon draaien en tollen, waarop Ella ineens, heel gedecideerd haar tutje uit haar mond nam en zei: “Amke’s hoest heeft dat gedaan”. mske zei dat ze het tolleke op de vensterbank ging leggen zodat Ella daar niet meer op kon liggen waarop Ella nog maar eens zei dat Amke’s hoest het gedaan had.

“Jij hebt er niet op gelegen?” vroeg mske. “Neen” zei Ella. “En je hebt er niet mee gespeeld?” vroeg mske. “Neen” zei Ella.

“Tja” dacht mske “dan moet Amke’s hoest dat wel gedaan hebben”.