Amke heeft het initiatief over genomen. Dat betekent dat Amke kiest welk sprookje er als volgende aan de beurt komt. Niet dat Amke zegt: “dàt sprookje wil ik”, neen, het gebeurt veel subtieler.

Zo was het vertellen van vorige week afgelopen en zei Amke: “oma, ik heb boven een boekje” en ze ging het boekje in kwestie halen. Het betrof een boekje van “shoes in the box”. De titel luidde: “Assepoester en de Roze Doosjes”. “Je mag dat meenemen naar huis om eens te lezen” zei Amke grootmoedig en vervolgde: “dan kan je dat misschien volgende week vertellen”.

mske, die al Vrouw Holle had willen voorzien, dacht dat het toch geen rol speelde en zei: “goed, ik neem je boekje mee”. Gisteren Assespoester dus met de nodige uitleg waarom daar een doos op getekend stond in plaats van een schoentje. “Kijk” wees Amke op de achterflap “daar zijn nog boekjes, welke zijn dat?” “De Gedoosde kat, “De nieuwe dozen van de keizer en Klein Duimpje en de zevenmijlsdozen” las mske. “Die boekjes zou ik ook wel willen” zei Amke, vooral dat van Klein Duimpje, dan kan je dat ook zonder dozen vertellen” en weer vervolgde ze: “of misschien kan je dat volgende keer ook gewoon uit het sprookjesboek vertellen”. mske wuifde Vrouw Holle nog maar eens gedag en besloot het volgende week over Klein Duimpje te hebben.

Maar volgende week, eerst en vooral, bij het binnenkomen zegt mske snel: “volgende keer is ’t aan Vrouw Holle! De verteller heeft minstens medezeggenschap, mijn gedacht.