En door dat voorvalleke van die handtekening, denkt mske ineens nog aan andere handtekeningen.

Ooit kwam, ter ere van een boekenverkoop in het parochiecentrum, Ernest Claes, zijn eigen boeken signeren. En moe stuurde mske op. Ze moest het boek kopen en dan door Ernest Claes laten signeren. Maar mske heeft dat niet gedaan. Waarom niet? Ze weet het zelf niet. Ze vond dat zo belachelijk en liet het buurmeisje dat maar doen.

Dat ze dan later wel handtekeningen aan een renner ging vragen … tja daar zit de hedendaagse mske toch zelf wat raar op te kijken.

Verschillende jaren later, liepen ze met de school op het voedingssalon en mske zag Nand Buyl en Chris Lomme en ja, weer ging ze een handtekening vragen.

Nog jaren later, zat een volwassen mske in de kliniek naast Rik Andries en ze zei niets.

Nu ze haar poëzieboekje -jaja dat heeft ze nog- openslaat ziet ze dat daarin verschillende handtekeningen staan. Die heeft ze niet zelf gevraagd. Maar moe, in naam van mske. Want mske mocht niet uitgaan en dus ging moe maar op handtekeningenpad.

En mske kan er zo soms de hippentrip van krijgen als ze naar de fandag van de FC De Kwibussen gaat dat die jongens daar een halve dag schoon weer zitten te verknoeien achter een tafel terwijl een staag voortschuivende menigte aanschuift voor een handtekeningske.

Eigenlijk vind ze dat die mensen ook recht op leven hebben zonder constant gestoord te worden. Dus bij deze Nand en Chris, onze welgemeende excuses voor de storing van jullie uitstapje zoveel jaren terug. En jullie mogen er van overtuigd zijn, het zal niet meer gebeuren.