Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Uit op een praatje

De vrouw -met hond- liep in de weg voor de foto die ik wou nemen. Nu ben ik niet moeilijk. In zo een geval wacht ik tot het zicht vrij is. Maar dat gebeurde niet. Het mens drentelde en drentelde en keek altijd stiekem om om te zien of we er nog niet aankwamen.

Ik gaf het op, het was klaar en duidelijk dat ze drentelde om een parolleke te kunnen doen. Ik nam de foto en we vervolgden onze weg.

“Als ge goei schoenen hebt is het best te doen” zei ze in het passeren. De man van de Lourdesgrot en die van het vuurkestook indachtig, zong ik jolig: “dàt hebben we” en liep gewoon door.

Ze zag toch ook dat we niet op teensletsen liepen.

Moest ik haar nog van die foto afkrijgen ook.

Previous

Bewerkt

Next

Voorzichtige papa

5 Comments

  1. O jé, een kletspraatje houden waar je niet op zit te wachten, gewoon doorlopen was inderdaad het beste.
    Je hebt haar goed weten te verstoppen.;)

    • ms

      Ik vind het ook wel erg als mensen niemand hebben om eens een praatje te maken, maar dat ze dan naar een praatcafé gaan en niet wat met die hond lopen te drentelen in de hoop een passant aan de haak te slaan.

      Dat klinkt niet vriendelijk, ik weet het.

  2. Mooi verhaal en een nog mooiere foto.

    Vriendelijke groet,

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén