Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Warme herfstdag

Er lagen al noten op het pad, uit de bolster en klaar om gekraakt en opgegeten te worden. Het was een nieuw pad. Eigenlijk niet, natuurlijk, maar Slow en mske gingen er voor de eerste keer door. De vrouw van de hinde op de scheve schaats had hen over dat pad verteld en daar lagen de noten.

Het was wam in het veld, te warm en mske begon het een en ander uit te trekken, wat Slow kopzorgen bezorgde want stel dat iemand dat zou zien. Dat Slow de pijpen van zijn broek opplooide zodat hij met een korte broek liep, daar maalde hij niet om.

Slow en mske stapten naar het volgende dorpke, het volgende dorpke, le village suivant en volgden daar efkes de grote baan. Wat later staken alle madeliefkes hun kopkes reikhalzend naar de zon. mske heeft wat met madeliefkes en liep voorzichtig tussen de bloemkes door.

De tocht viel langer uit dan gedacht en mske was dood van dorst en zei: “in het eerste cafeetje dat we tegenkomen gaan we ene drinken”. “Slow knikte want zijn tong plakte ook al aan zijn verhemelte. “We doen al onze nikkel op” had mske nog gezegd.

Een donkere Leffe en een Rodenbach mét later vroeg Slow: “hebben we nog nikkel?” Ze hebben dan toch nog maar een briefke gewisseld ook, want op één been kan je niet lopen al waren ze absoluut niet zeker dat ze de drie kilometers naar huis nog wel zouden halen met twee donkere Leffes en twee Rodenbachs mét.

En toen mske eerst de lalala van de smurfen en daarna de hohoho van de smurfen begon te zingen en daarna de schuiftrompet van de smurfen begon te spelen, kreeg Slow schrik en zei dat hij haar niet kon dragen.

De madeliefkes hadden intussen hun bloemblaadjes al samen geplooid voor de opkomende kilte en dan kan je kiezen, voorzichtig stap voor stap of er kwiek doorstappen zodat je ze niet knakt. Op het geheime paadje ging het vlotter dan anders al liep Slow wat te morren over het lange gras, de netels en het kleefkruid. Maar toen waren ze er bijna.

Thuis zei mske dat ze zin had in een gekookt ei. Een gekookt ei in schijfjes op een zelfgebakken boterham met een klodder mayonaise er op. Dus hebben ze zelfgebakken boterhammen met een klodder mayonaise met een gekookt ei er op gegeten en mske zei dat de hemel dichtbij kan zijn ondanks alles.

Previous

Hoeveel?

Next

Kuren of een slecht karakter

3 Comments

  1. Jullie gaan veel op stap te voet,ik doe het liever met de fiets…dan ben ik rapper aan dat caféetje,hahaha

  2. ridder

    TITEL: besluit
    tweederden van ticket richting hemel komt uit het gat van een kieken.
    koenie kiplekker, die dat eigenlijk reeds wist, groet.

  3. olive

    heerlijk hè? gewoon genieten van dit soort dingen…

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén