Aan al diegenen die geen bedekte termen kunnen lezen, ge moet niet voort lezen. Al de anderen hebben de vrije keus, maar aangezien ge al zo ver gekomen zijt, daar gaan we …

Zo kon het gebeuren dat mske haar wagen had volgeladen, niet met oude wijven noch met jonge meisjes maar met lievevrouwkes en speculozen ventjes. Dat daar nog het één en ander bij hoorde, dat snapt ook de minst rappe snapper wel mogen wij hopen. Het gaat hier nu precies over die lievevrouwkes en die speculozen ventjes. Want die speculozen ventjes bleken zonder suiker te zijn en die lievevrouwkes staken Slow’s ogen uit.

Omwille van twee paar kleine voetjes die hier door den huize zouden kunnen trippelen en trappelen, dan wel niet op het dak doch wel op de overloop en de kamers en omwille van Slow zijn ogen besloot mske haar lading in een onpartijdige kabas te steken en die op hun kamer te zetten, zoals zij dacht dat daar een veilige haven zou zijn.

Niets was minder waar want Slow’s ogen zien zelfs op veilige plaatskes lievevrouwkes zitten en Slow zei dat ze die zak gemakkelijk konden opendoen want dat er daar toch te veel in zaten voor een kapoen of twee.

Reden waarom ze deze middag stante pede nogmaals richting Colruyt konden bollen want de zak lievevrouwkes was leeg. En terwijl ze daar toch waren, nogmaals volgens het zeer uitgekiende brein van Slow, konden ze ook speculozen ventjes meebrengen waar wel suiker in verwerkt was en het moge gezegd zijn, Slow wou zich wel opofferen om de suikerloze venten te verorberen.

Dat bleek hij al zinnens na hun rit naar de Colruyt, ware het niet geweest dat mske, wiens gewicht lichtekes naar de hoger gelegen knoppen is, daar paal en perk aan stelde en haar vetorecht gebruikte. Nu liggen de speculozen ventekes hier op ’t buro. Oftewel steken ze Slow’s ogen uit, oftewel steekt mske ze in de schuif alwaar ze het risico lopen te verdoeffen.