Een paar weken terug reden wij ergens op een autosnelweg toen we opeens een indringende geur waarnamen in de auto. Ik snoof en keek rond. Er was niets te zien, maar Luc begon wat aan de knoppen van de verwarming te morrelen. Daardoor werd ik toch wat ongerust. Zeker omdat die geur bleef hangen, kilometerslang. Tot ik me op een zeker moment realiseerde dat hij, na een tussenstop, verdwenen was.

Een tweetal weken geleden drong een enorme stank de auto binnen. En weer snoof ik en keek rond en Luc zei: “onze auto moet bijna binnen voor onderhoud” wat natuurlijk niet erg goed was voor mijn gemoedsrust. De stank was niet te harden, ik ademde zo min mogelijk en we reden kilometerslang zonder dat er ook maar enige beterschap kwam … tot de vrachtwagen voor ons de afrit nam.

Wat vervoeren die mannen in ’s hemelsnaam? En neen, het was geen tankwagen, anders had ik hem wel al eerder verdacht.

Toen bedacht ik dat het die eerste keer misschien ook wel zoiets was geweest, maar ik kan me natuurlijk niet meer herinneren wat er toen voor ons reed.

Geen wonder dat ze het de laatste tijd zo vaak over slechte luchtkwaliteit hebben. Straks moeten we nog een gasmasker aan om met de auto op stap te gaan … of wie weet … misschien zelfs zonder auto.