Sommige dossiers moeten met de machientjes. Dat is de algemene naam voor een paar dictafoons die hier in huis staan. Er bestonden vier soorten, maar de Grundig, die meestal door advocaten gebruikt wordt, die is al lang ter ziele. De anderen bestaan uit ééntje voor mini’s, ééntje voor micro’s en ééntje voor én mini én micro. De andere mini is ook al lang naar de machientjeshemel.

Wat krijgen die machientjes nu net allemaal tegelijk in hun ster? Net nu het op zijn drukste is? Het microke blokkeert en mske moet aandringen om hem door te laten gaan. Het minike dat stopt als mske stopt, zodat ze uitermate geconcentreerd moet zijn om niks kwijt te zijn en het het gemengde mini/micro, dat slipt door. En dat doorslippen dat gebeurt telkens als mske efkes gestopt is, om te eten, voor een sanitaire stop, of om te dagdromen.

Maar nu heeft mske de oplossing gevonden. Ze moet dat machientje een tik geven, maar dan wel een serieuze tik, met een lat of zo terwijl het aan zijn “iepe-iepe-iepe-iepe-iepe-iepe-iepe- …” slippartij bezig is. Nu was ze natuurlijk bang dat die lat ging breken en ze gebruikte de vliegenmepper, maar die heeft het maar een halve dag overlee … Neen, dat is niet waar, hij is enkel zwaargewond uit de strijd gekomen, mske heeft hem opgelapt met spanadrap. Nu gebruikt ze de plumeau, die eigenlijk geen plumeau is, want hij heeft geen pluimen maar statische haarkes die het stof aantrekken.

In elk geval gaat het dan zo: “iepe-iepe-iepe-doef-oepe-oepe-oepe-doef- en een stopcontact”.

Lang leve de plumeau’s zonder pluimen!