Ondanks dat mske en Slow veel gaan stappen, zijn ze toch niet in een wandelclub. Daar hebben ze zo hun redenen voor.

Ze maken wel een uitzondering als er hier plaatselijk wandelingen georganiseerd worden. Als je ergens opgroeit ken je daar alle straten, wegen, wegeltjes, paadjes en doorgangskes, maar als je ergens gaat wonen moet je daar wat moeite voor doen. Met die ongekende paadjes bedoelen wij die wegeltjes die niet op de kaarten staan, de anderen kunnen ze zo ook wel vinden natuurlijk.

Zo gingen Slow en mske vorig jaar op stap met “Duizend zonnen en garnalen” en ze leerden paadjes kennen die je anders nooit zou vinden. Het plannetje dat ze toen kregen heeft mske in de wandelmap gestopt voor als ze het ooit met hun beidjes nog eens gaan gebruiken of ergens inlassen in een andere wandeling.

Vorige week ergens zei Slow dat er gisteren een georganiseerde wandeling was met keuze tussen 6, 8, 12 en 16km. Ze moesten er wel nschrijvingsgeld voor overhebben, maar dat deerde niet zo al zei mske: “als ze nu langs ons dorpke voorbij komen, dan ga ik daar toch spijt van hebben”. Maar dat deden ze niet. De vier wandelingen liepen door de dorpkes aan de andere kant van het stadje, een richting die Slow en mske nog niet genomen hadden.

Een bijkomend probleem was -is nu niet meer- dat ze geen van beiden ook maar enig idee hadden hoe ver ze nu juist konden stappen. De dagelijkse stapkes omgerekend zouden ze makkelijk die 16km aankunnen maar ze hebben maar op veilig gespeeld en 12km genomen.

Het was zalig. Volledige rust in het veld, geen taterende mensen, enkel Slow en mske, het veld en de zon. Er waren de ongekende paadjes. Bij de arrivée merkten ze beiden dat ze gemakkelijk die 16 hadden kunnen doen. mske vroeg dan maar onmiddellijk of ze zo een planneke kreeg. Dan kunnen ze die ook eens onder hun beidjes gaan doen.

Eigenlijk heeft mske een heel ander plan. Ze heeft het planneke van het stadje bestudeerd en nu wil ze eigenlijk een grote toer maken die alle veertien dorpkes aandoet. Hoeveel kilometers dat zijn, daar heeft ze het raden naar, maar dat zal wel meevallen.

“Amaai” zei Slow gisterennamiddag “jij bent verbrand”. Oeie! Daar had mske niet aan gedacht en ze keek naar haar schouders en haar decolleté. Ze heeft er maar snel zalf aan gesmeerd, van die speciale waar “après soleil” op staat.