Vorige vrijdag deed mske het jongste machientje binnen in Tienen. Ze mocht daarover gisteren bellen maar de technieker was er niet. Vandaag leest ze een brief van de technieker waarin staat dat het machientje niet meer hersteld kan worden. En mske zuchtte.

Ze bekeek het oudste machientje, 17 jaar trouwe dienst, nooit in panne. Daarop zat nog een verkleurde sticker van de man waar ze het 17 jaar geleden kocht. En ze dacht … 17 jaar geleden, de man was toen ouder dan ik, dan is hij dat nu nog -logische gedachtengang houden ze er hier wel op na- dat wil zeggen dat die misschien gepensioneerd is. Maar ze toetste toch het nummer in. En ja, hij nam op. En wat blijkt, het oude trouwe machientje … dat is finaal gedaan, dat kan mske nog gebruiken tot het definitief stilvalt, wat het nu sporadisch doet. Het andere dat zich nu in Tienen bevindt kan hij wel nog maken vermits er daarvan wel nog wisselstukken te krijgen zijn. En mske zuchtte nog eens.

En dan heeft ze het nog niet over het andere gehad … Zucht!