Ik was nog jong, hoe oud weet ik niet meer.

Bij ons thuis lagen er koeken -een soort cent wafers- van Parein en ondanks dat kan ik me niet herinneren dat ik er daarvan gegeten heb.

Ik kan me dus ook niet herinneren hoe en waarom ik ben begonnen met het verzamelen van de prentjes die op die omslagen stonden. Maar wat ik me wel herinner is dat ik er op zeker ogenblik nog maar enkele tekort kwam om de volledige reeks bij elkaar te hebben en ik dat eigenlijk wel wou.

Eigenaardig genoeg vond mijn moeder het goed dat ik, samen met Broer, naar de Super Delhaize zou fietsen om daar de pakken met de ontbrekende afbeeldingen te kopen. Zoals gezegd, cent wafers interesseerden me niet zo, maar ik moest toch wel meerdere verpakkingen meenemen want prentjes die je niet hebt zitten natuurlijk niet samen verpakt.

Alle geluk en sjaans, ze waren er en ik kon het album bestellen.

Laatst kwam ik het tegen, zo een week of twee nadat ik met het sorteren van de boeken begonnen was.

Ik draaide het enkele keren om, niet wetend wat beslissen: houden of verkopen. Ik probeerde de prijs ervan te bepalen en schrok wel een beetje toen ik zag wat ze er op 2dehands van vroegen. Ik twijfelde nog meer.

Het staat op de vijfde slaapkamer op het ijzeren rek, op de legger waarop vermeld staat dat ze klaar zijn voor de boekenmarkt. Of het meegaat is nog een andere kwestie.