Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Weer van dat!

Er was een tijd dat ik, telkens ik de vraag kreeg om mijn identiteitskaart te tonen, het ding tersluiks overhandigde en me geneerde voor de foto van het wezen, dat dat officiële stuk (ont)sierde.

In oktober 2013 kregen we een oproeping voor de vervanging van onze elektronische kaart. We togen naar de fotograaf en ik was effenaf blij van die monsterlijke foto verlost te zijn.

Die nieuwe identiteitskaart zou vijf jaar geldig blijven, maar twee weken nadat wij de onze hadden -zo ongeveer, ruw geschat- lazen we in de krant dat nieuwe identiteitskaarten in de toekomst 10 jaar zouden meegaan.

We voelden ons wat opgelaten, als hadden we een slecht lot getrokken.

Tijdens deze vakantie viel de oproeping voor de vervanging van onze elektronische kaart in de brievenbus, na inderdaad vijf jaar. We togen naar de fotograaf maar die begon daar mijn hele voorkomen te ontmantelen en aan te passen zodat het in het overheidsstraatje zou passen. Ik voelde nattigheid.

Ik zal inderdaad de volgende tien jaar -en waarschijnlijk de rest van mijn leven- gegeneerd zijn als ik mijn identiteitskaart moet tonen.

Previous

De blues

Next

Beestigheden

9 Comments

  1. De voorschriften zijn hier indertijd strenger geworden, dat maakte de foto’s er niet beter op. Voor de laatste vernieuwing gebruikte ik de fotoautomaat die in het gemeentehuis staat en lette niet meer op het resultaat.
    Hij is foeilelijk maar ik ga er van uit dat ik er zelf in levende lijve bij sta, dan zien ze hoe ik er in werkelijkheid uitzie. Ook niet bijzonder maar altijd beter dan die foto. ☻

    • ms

      Mijn reactie was anders. Ik heb onmiddellijk in de spiegel gekeken en me afgevraagd of ik écht zo lelijk was.

      Hoe idioot! De bril moet af, daar kan ik inkomen. Je haar moet achter je oren, ze moeten je oren zien. Je haar moet van je voorhoofd weg, leg dat maar eens aan mijn haar uit. Een sjaaltje om dat haar weg te binden, mag niet.

      Volgende keer, binnen tien jaar, misschien kaal naar de fotograaf gaan, zien ze de vorm van mijn hoofd ook nog.

      Baarden mag dan weer wel. Daar zien ze dan toch ook de vorm van de kin niet? Eigenlijk is dat nog een geluk, anders liep Luc hier weer wekenlang een vreemde te zijn in huis.

      • Juist om die regels let ik er niet meer op, het zal me worst wezen.
        Baard en hoofddoek mogen wel, de actie van die studente met de vergiet is begrijpelijk.

        • ms

          Ik was gisteren al aan het overdenken dat ik me niet moest generen, het is niet mijn schuld dat ze mensen belachelijke regels opleggen.

          Maar jouw ingesteldheid vind ik wel een goeie. Ik sta er inderdaad zelf bij, dan kunnen ze enkel oordelen dat het ofwel een slechte foto betreft of dat de regels toch om te janken zijn.

          Zolang ze maar niet denken: “Hoe hebben ze dat mens zo goed op de foto gekregen?” Allee, denken mogen ze nog, als ze het maar niet zeggen.

          ? ? ?

  2. De eisen worden steeds strenger. Nu mag men niet meer lachen op de foto.
    Gelukkig doe ik dat nooit, lachen op een foto.

    • ms

      Ik wil gewoon niet op de foto. Ofwel liegen foto’s, ofwel liegt de spiegel, maar de twee zijn zeker geen familie van elkaar.

      Tja, je tanden willen ze dan weer niet zien.

  3. Ik heb een nieuw Paspoort gehaald.

    Waarna het bericht kwam dat er met de beveiliging iets mis is.

    Het hoe en wat begrijp ik nog steeds niet.

    Verbaasde groet,

Laat een reactie achter bij Rob AlbertsReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén