Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Een knijptang

Sedert enige tijd heb ik bedenkingen bij bepaalde gebruiken.

Het gebruik van een broodtang bijvoorbeeld. Dat is de tang die je zowel in winkels als in hotels terugvindt in de buurt en/of bij de brood- en gebakafdeling, net zoals je in een hotel ook een vork vindt voor het nemen van beleg.

Wat vind ik nu zo eigenaardig aan de broodtang? In tegenstelling tot het beleg, waar je toch een vork nodig hebt wil je niet de hele stapel kaasschellekes raken, pak je met zo een broodtang toch enkel het brood, het broodje of gebak dat jij zelf gaat opeten of gaat kopen? Juist? Maar okee, het wordt gevraagd, de tang ligt er, dus ik gebruik ze.

Maar enkel vastpakken wat je gaat kopen is blijkbaar niet zo normaal. Zo liepen liepen Luc en ik enkele maanden geleden door een Nederlandse supermarkt – ik kan hier de naam niet vermelden omdat we beiden een andere herinnering aan het voorval hebben en Luc een andere supermarkt in gedachten heeft dan ik – toen Luc zei: “Je zal hier maar een brood kopen”, terwijl hij me aanstootte en met zijn kin de vrouw aanwees die in de bakkerij-afdeling alle broden stond te betasten, te kneden, te knijpen en te keuren op hun versheid. Ze zaten natuurlijk wel nog in een plastic verpakking, maar zo tekeer gaan terwijl ze gewoon op de verpakking de versheidsdatum kon zien, het leek wel wat op broodmishandeling.

En dan vraag ik me af, bij het nemen – mét de broodtang – van mijn eigen croissantje of mijn eigen keizersbroodje, hoevelen er al gepasseerd zijn die de croissantjes een handmassage hebben gegeven of stiekem de keizersbroodjes hebben geknepen en of er niemand met zijn vingers in de crème van de éclairs1 heeft gezeten.

1 Wikipedia

Previous

Ongevraagde bezoekers

Next

Een stukje realiteit

16 Comments

  1. Mooi verhaal!

    Vrolijke groet,

  2. Onnodig om in een verpakt brood te knijpen.
    In Frankrijk zagen we dat veel klanten alle stokbroden betastten en beklopten voor ze hun keus maakten. Ik neem aan dat ze de luchtigheid controleerden. Je zou toch denken dat alle broden van een partij hetzelfde zijn?
    Het werd heel gewoon gevonden.

    • ms

      In Frankrijk waarschijnlijk wel. Bij ons kocht je je brood bij de bakker en die rolde dat in een wit papier. Wie het verder nog in de handen had gehad heb ik me nooit afgevraagd.

      Nu lijkt iedereen ervan uit te gaan dat je er moet in knijpen. Denken ze dat het gaat piepen?

  3. Vreemde gewoonte, in brood knijpen. Ik knijp liever in een lekker kontje…. 😉

  4. Leuk stukje. Ik pak mijn eigen broodjes met m’n handen. Tang of geen tang. Meestal toch. Soms liggen de broodjes in een plastic bak met een klep ervoor. Dan ga ik niet graaien. Dan maar de tang.

  5. Ik ga brood halen bij onze warme bakker. Daar kan niemand het brood knijpen.
    Een hele geruststelling.

    • ms

      Zeker van? Hoe ging dat liedje weer?

        “Maar de bakker kneep de broodjes in het donker, hij kneep de broodjes bij nacht …”

      Wij kopen ons brood ook bij de bakker, netjes aan de toog. We kopen af en toe keizerbroodjes die we zelf nog moeten afbakken en de rozijnenkoeken van de Aldi zijn overheerlijk.

      ?

  6. Ik ben er ook een beetje vies van, maar ik zet mijn verstand op nul en denk dan dat een bacterie meer mij misschien wel wat sterker maakt… Maar zomaar in alle broden gaan knijpen, neen, dat vind ik ook niks. Trouwens, ik eet niet graag van dat zachte sponsbrood.

    • ms

      Absoluut niet. Zo een stevige boterham waarmee je een boer van zijn paard kan meppen, daar heb je meer aan.

      De laatste tijd echter zijn er wel degelijk scabreuze dingen met ons eten gebeurd. Denk maar aan het vlees, schoolmaaltijden, …

      Een beetje bacterie kan misschien geen kwaad, maar een mix van die beestjes kan je wel ziek maken.

  7. elsje

    In Nederland zegt de marktkoopman: knijpen is kopen
    en gelijk heeft ie 🙂

  8. Ik was een tijd geleden getuige van een gelijkaardig voorval in de Carrefour. Ze hebben daar van die doorzichtige dozen gevuld met (een stuk of tien?) gemengde koffiekoeken. Stond er daar een vrouw die rustig doos na doos opende, er de koeken uithaalde die ze wou hebben en deze verving door de koeken uit haar doos die niet naar haar zin waren. Ik stond erbij en ik keek ernaar. Verbouwereerd.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén