Ergens vanmorgen. mske neemt haar ringen en haar uurwerk, bekijkt ze en legt ze terug weg. Ze zegt tegen Slow: “vandaag duurt alles maar zolang het duurt en nemen we gewoon al onze tijd”.

Dat hebben ze gedaan. Ze heeft maar één keer op de klok gekeken en dat was voor de 4x400m.

Toen ik vroeg: “mske, is het nog geen tijd voor het blog” zei ze: “zou kunnen, het is al donker”.