Slow vroeg aan de telefoon: “zie jij het zitten om gedurende enkele dagen iemand onderdak te geven?” Na efkes denken zei mske: “ja, ’t is goed, we dokteren dat wel uit”.

Want zo eenvoudig lag het niet, die persoon spreekt geen Nederlands, mogelijk wat Frans, misschien wat Engels, maar zeker is ook dat niet. En dan is daar zondag, wat doen op zondag? En dan is daar dinsdag, wat doen op dinsdag als ze naar de kindjes gaan? In de praktijk zou daar toch wat denkwerk aan te pas komen om het vlot te laten lopen.

mske overdacht en overdacht. Toen Slow thuis kwam en zei dat het niet hoefde, dat de nodige accomodatie was gevonden, was er halvelings opluchting en halvelings ontgoocheling. Het is niet zo evident een onbekend iemand in je huis binnen te halen, maar als je zulke dingen niet meer waagt, je er tegen afzet en op veilig en normaal speelt, dan is het leven geen avontuur meer.

Slow verwoordde het als volgt: “het had een ervaring geweest”.