Ze waren ergens en Slow kreeg hoge nood. Dat is menselijk voor iets en dus stopten aan een cafeetje. Slow stapte met zijn lange benen zodat mske moeite had om hem bij te houden en Slow mompelde nog iets van: “als die daar allemaal binnen zitten …” Er stonden werkelijk veel auto’s voor de deur. Ze openden de deur en zetten een staptje terug in de tijd.

Er was niemand en Slow liep door richting … terwijl mske wel zou bestellen.

Er kwam een gezellig madammeke en die zette zich dan ook maar in de gelagzaal. Slow vertelde dat hij dacht dat al die mensen van die auto’s … “Maar die zijn hier” zei dat madammeke. Bleek dat die vanachter iets aan het doen waren met bollen en ze gaf met haar hand de maat aan van een bowlingbal.

En ze babbelden genoeglijk met dat madammeke en bestelden nog iets en ze vroegen of ze foto’s mochten nemen van het cafeeke en dat mocht.

En ineens vroeg dat madammeke of ze dat met die bollen kenden? Ze mochten eens gaan kijken.

Awel, ze kenden het niet, het bleek een oud Westvlaams spel te zijn. In een eigenaardig gevormde halfpijp probeerden twee teams met hun blauw of rood gekleurde bol zo kort mogelijk in een cirkel te geraken. Het was er warm want er stond een fameus stukske stoof enorm zijn best te doen.

Slow nam foto’s en mske keek.

En de voorzitter legde haar uit dat het eigenlijk trabollen heet, want dat de tra, de uitgeholde piste is en ja die bollen … al noemden zij dat bolders of zouden dat de spelers geweest zijn.