Het koppel had twee dochtertjes. Toen de moeder er uit trok, nam ze één dochtertje mee en liet het tweede bij de vader. “Eerlijk verdeeld” had ze gezegd. De man, alleen achtergebleven met een klein kindje, accepteerde het voorstel van zijn broer en diens vrouw om het kindje bij hen in huis te nemen, want zij konden geen kinderen krijgen.

Het meisje groeide op, studeerde, studeerde af, leerde een jongen kennen en ging trouwen. Al die jaren was de band met haar natuurlijke vader goed geweest maar had ze haar moeder nooit meer gezien.

Iets voor de trouw, waarop mske ook uitgenodigd was, zei het meisje: “mske, je moet niet stom staan en het ook niet verraden, maar de familie van mijn toekomstige man is nogal katholiek en mag van die situatie niet horen”. Het plan was dat de opvoedende tante en nonkel de rol van ouders op zich gingen nemen, terwijl het meisje die dag tegen haar vader nonkel ging zeggen.

Wat mensen doen of niet doen, daar trekken ze hun plan mee natuurlijk, want enerzijds … hadden die mensen hun nichtje geadopteerd, dan was het vertelsel niets anders dan de waarheid geweest.

Ze hadden echter buiten de waard gerekend, of beter de natuurlijke moeder, want die stond ineens op de trappen van de kerk te huilen en vloog haar trouwende dochter rond haar hals.

Hoe het afgelopen is of hoe ze het opgelost hebben, dat weet mske niet, ze was niet close genoeg, maar achteraf gingen de receptie en feest normaal door zoals gepland.