En dan was er nog iets gebeurd op de crematie van nonkel Dronk. mske kon dat niet vertellen omdat ze de juiste woorden niet meer wist , maar gisteren, zomaar ineens, zonder aanleiding zei Slow: “Beminde Allen” en mske zei: “dàt was het!”

De voorganger in de dienst van nonkel Dronk had het altijd over “Beminde Allen” gehad. De eerste keer had mske raar opgekeken gedacht van: “wat bedoelt hij eigenlijk?”

Bij het verlaten van die ruimte, zei Broer: “ms, ik dacht dat onze nonkel “Dronk” heette, maar wie was dan die Allen waar hij het constant tegen had?”

En het heeft mske heel veel moeite gekost om geen precedent te scheppen. Broer een stamp tegen zijn schenen geven of een elleboogstoot in zijn maag, dat zou er toch iets over geweest zijn. Als we dat nu zo vertellen is daar eigenlijk niks grappig aan, maar toen werkte dat op de lachspieren … van de stress misschien …