mskes grootmoeder had een groot grasveld, achter de groentenhof die achter de bloemenhof lag. “Dat is den blauëk” had grootmoeder gezegd. En na het wassen legde grootmoeder haar witte was open om te bleken, op dat grasveld.

mske vroeg moe om uitleg, maar die was tegen het bleken op het gras. Zij deed dat met blauwsel want ze vond dat buiten bleken niet proper. Propere was op gras dat uit de vuile grond kwam en bovendien wist je nooit wie daar over gelopen had en bovendien konden er zo mieren en wurmen en spinnen in het wasgoed kruipen.

Later zag mske in de boomgaard achter hunnen hof ook de was op het gras liggen en moe haalde haar neus op.

Moe zong wel af en toe een liedje dat ging:

Allemau gelauëk op onzen blauëk

Wat ze daar allemaal gelijk gingen doen, dat weet mske niet, maar dat bleken op het gras een meer dan plaatselijk gebruik was is wel een feit.