Gisteren was mske met Bollie aan het telefoneren en waar het juist over ging, weet ik niet, maar het kwam er toch op neer dat Bollie vond dat ze jongeren die zich misdroegen een werkstraf moesten geven, want een boete … dat zijn tóch de ouders die er voor op draaien.

“In het Wat-was dorp” hebben ze dat gedaan” zei mske. “Ik weet het” zei Bollie “Zoneke heeft me dat verteld”.

En zodoende vertelde mske dat achteraf aan mij.

In het Wat-was dorp was er, in het begin dat mske er woonde, nog geen politie. De arm der wet werd er vertegenwoordigd door veldwachters, in de gewone omgang de sjampetters genoemd.

Later werden die mensen dan ingelijfd bij de politie en vormden het politiecorps van de gemeente. Bij de uitbreiding van de gemeente breidde ook het corps uit met hun wagenpark.

Op een mooie dag reden “ze”, twee broers in de puberleeftijd -ze waren geen van beiden 16- domweg samen op één brommerke récht in de arm der wet.

Die gingen ’s avonds met de ouders een klapke doen en die ouders zegden: “wie niet horen wil, moet voelen … doe maar!”

Die twee kwibussen hebben op een vrije woensdagnamiddag het ganse wagenpark van de politie mogen gaan kuisen.

En dat vinden zowel Bollie als mske maar juist! Een mens moet zijn kinderen leren zelf de gevolgen van hun daden te dragen. En als er dan al ouders zijn die liever zouden betalen, dat die dan maar betalen. Maar in een gemeente zijn er wel van die brave jobkes genoeg die ze aan zulke rebellen kunnen geven.