Ik ben hoogst ongenietbaar! Grmbl! Deze morgen kwam mske als een wervelwind de trap afgevlogen, vloog door het huis, recht naar buiten … Ondertussen gaf Slow ons Whiskas, die hij speciaal voor ons gisteren in een winkel gaan kopen was omdat hij weet dat er ’s maandags zo weinig open is.

Maar als ze zo binnen stormen dan sluit die deur naar de gang niet goed. Die moet echt nadrukkelijk dicht gedaan worden. Dus die deur stond op een kier en Karboenkel en ik die gang in! Aangezien Karboenkel toch mee was, riskeerden we ons tot boven en plots was den Boenks weg! Ik hoorde mske roepen: “Boenkie, Sloef”, maar ik ging dat donker gat niet alleen af gaan hé, ik moest eerst Karboenkel vinden. En toen hoorde ik iemand naar boven komen. Heb ik me maar onder de zonnebank verstopt, die kende ik nog van vroeger. En dat was mske, maar aangezien ik Boenks nog niet gevonden had, wou ik niet komen en is mske maar alleen vertrokken.

Wist ik veel dat ze de ganse dag weg zou gaan … Zat ik daar zo moederziel alleen! Het was er koud en de dag duurde heel lang! En wat doe je dan al zoal?

Toen Slow en mske terugkwamen is ze mij direct komen halen, ik heb mij dan maar laten pakken zé … brrrrr … koud!

Bleek dat Karboenkel de ganse dag bij de stoof had gezeten. Die was teruggegaan toen mske riep, zonder tegen mij iets te zeggen! Nu heb ik hier al een uur op de kast gezeten en ik spreek niet tegen die zwarte catastroficus zé …