Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Strammer Max

De voorspelde buien beperkten zich die dag tot de hagelbollekes die van onze regenfrakken afrolden. Nat werden we daar niet van. Maar toch besloten we een soep te gaan eten in de Wacholderhütte.

Een soep? Dat gelooft ge nu toch niet. Omwille van herinneringen van lang geleden bestelden we een Strammer Max. En tegen mijn gewoonte in nam ik er een foto van om door te sturen naar Zoneke, ook omwille van die herinneringen van lang geleden.

Bij het afrekenen echter liep het fout. De betaalterminal liet het afweten, hij moest opgeladen worden, gaf een blanco pagina en de ober werd ook al lichtjes bleek. Wij niet, al hadden wij op voorhand al wel gezegd dat we bij de eerstvolgende geldautomaat die we passeerden toch eens onze geldvoorraad moesten spijzen.

Met de nodige zwier vertelden we de ober dat we wel met geld zouden betalen. Dat kon nog … net. Luc had zelfs nog genoeg om drinkgeld te geven … zo een 10 cent dan toch.

Gelukkig kwamen we daarna nog een Sparkasse voorbij waar we het nodige briefgeld konden bijdrukken.


Meer foto’s

Previous

Sneeuwburcht

Next

Luc en de bergop

8 Comments

  1. Weer prachtige foto’s van de wandeling.
    Een strammer max??

    • ms

      Strammer Max: geroosterd brood, gebraden hesp, twee spiegeleieren.

      Ja, de foto’s bewaar ik sowieso op Flickr, dan kan ik ze evengoed delen.

  2. Je kunt er heerlijk wandelen, dat zie je aan de foto’s.
    Maar een Strammer Max? Nee dank je. Tweemaal heb ik het geprobeerd, beide keren dreven de dooiers in het nietgestolde eiwit. We zagen (en hoorden) anderen smakelijk slurpen, kennelijk was het daar de gewoonte.
    Jammer.

    • ms

      Die van ons -zie foto- dreef niet en was mooi egaal gebakken.

      En ik kan me niet herinneren dat het ooit zo was. Je zal echt wel tegenslag gehad hebben dan.

      Mogelijk bestaat de kans dat, moest het bij mij zo zijn, dat ik zou vragen om even langer te laten bakken. Ik hoef dat gelel ook niet.

      • Aan pech dacht ik ook en probeerde het nog eens, in een ander eethuis. Uitleggen wat ik wilde deed ik niet, bang dat de dooier ook te hard zou worden.

        Ik bakte thuis wel een uitsmijter. 🙂

  3. Een leuke wandeling en dan lekker eten, wat wil een mens nog meer ?

    • ms

      We gingen voor een aspergesoep en kwamen buiten met een Strammer Max én een verhaal.

      Inderdaad, wat wil een mens nog meer?

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén