Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Wat ik niet wil zeggen

Lang geleden toen mijn moeder herhaaldelijk vertelde hoe snel de tijd vlood, stond ik er niet bij stil omdat ik dacht dat ze overdreef.

Later zag ik jongeren met hun ogen rollen als een nieuwe generatie ouderen het had over de snel voorbijgaande tijd.

Eens ik het zelf ondervond besloot ik dat ik die wetenschap wijselijk voor mezelf zou houden. Er zijn al rollende ogen genoeg.

Herinnert iemand zich nog hoe lang negen maanden lijken als je pas te horen krijgt dat je in verwachting bent?

Gisteren was het negen maanden geleden dat Sloef stierf. Het leek net (eer)gisteren.

Previous

De keuze te over

Next

Op pensioen

11 Comments

  1. Wat een mooi katje… ik voel dat hij nog wordt gemist.
    Ik kan mij hier helemaal in vinden. Ook ik let erop dat ik dit gevoel nooit uit tegen jongeren, omdat ik weet dat ze denken dat een oneindig lang leven voor hen ligt. Zo was ik ook. Ook ik rolde destijds met mijn ogen…
    Wat ik wel durf zeggen ‘ja, ook ik ben veertien geweest, ongelooflijk hé? En het lijkt niet eens zo lang geleden…’ Dan rollen ze hun ogen niet, maar kijken me onderzoekend en vol ongeloof aan. Het zet hen dan wel aan het denken.

    • ms

      Bizar. Ik heb meestal de indruk dat jonge mensen me nogal onnozel vinden. Maar ja, ik heb nu eenmaal niets te maken met schoolgaande jeugd (behalve twee kleindochters). En als ik jongeren zie, zijn ze meestal in groep. Je weet wel: aanstellerij.

      • Degenen die hun oma waarderen, waarderen de oudere leerkracht/vrouw/man ook zeer. Je zou ervan verschieten hoeveel dat er zijn. Veel jeugd van tegenwoordig wordt immers mede opgevoed door de grootouders als de ouders beiden werken. En zelfs indien niet, hebben ze toch vaak grote waardering voor hen. Dat valt me vaak op.

        • ms

          Dat vind ik een opsteker.

          De jeugd komt zo vaak negatief in het nieuws dat een mens zou gaan twijfelen of het nog ooit goed komt met hen.

  2. Ach… het verdriet verwatert maar komt steeksgewijs terug in herinnering. Je houdt het nog wel een poosje.

    Ja, ook wij rolden met de ogen. Niet altijd, met een smakelijke verteller was het grappig. Het werd vervelend als ‘vroeger’ verheerlijkt werd of er vermaningen werden uitgesproken: vroeger zou je….. enz.

    • ms

      Soms is het de lege palier, dan is het opeens een pas die je opzij zet omdat je de schaduw aanziet voor de kat. Of het is het etensbakje dat nog niet weg is of één van de twee transportmanden.

      Anderzijds vind ik het dan weer snel wennen zonder huisdieren in huis.

      Een mens is een raar wezen.

  3. Dat de tijd vlliegt merk ik als ik nu en dan wordt aangesproken door volwassenen die beweren als kind bij mij in de karateles gezeten te hebben. Dat lijkt allemaal gelijk gisteren maar als ik die kindjes van toen nu zie is dat inderdaad lang geleden.

    • ms

      Ik heb dat vooral als ze over de jaren ’90 beginnen. Dan denk ik dat dat nog niet zo lang geleden is. Een beetje rekenen bewijst het tegen deel, zelfs de late jaren ’90 zijn al 20 jaar voorbij.

  4. Dingen die voorbij gaan … maar wie of wat iets betekend heeft, blijft ergens toch in je zitten.

  5. elsje

    Een herinnering, hoe pijnlijk soms ook, is iets wat je als mens kan blijven koesteren. Tijd speelt hier geen rol.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén