mske bestudeerde Amke’s nieuwe schoenen en merkte op dat die niet kunnen kijken als een krokodil, aangezien ze geen naad hebben maar de zool doorloopt naar boven toe waar hij gelijmd zit aan de rest van het schoeisel.

Amke wist onmiddellijk te vertellen waar en hoe die schoenen kunnen stuk gaan. Bollie zuchtte en mske grijnsde en zei: “weet je dat al van dat klein kindje dat enkel sportpantoffels aan wou?” Bollie en mske keken samen veelbetekenend naar voor waar Zoneke geconcentreerd aan het stuur zat.

mske vertelde van het kindje. En dat het kindje op een dag wel mooie zwarte schoentjes aan moest omdat het naar het trouwfeest van zijn nonkel moest gaan. En ze zei erbij dat de mama achteraf besloot dat schoenen toch snel genoeg te klein zijn, dat het kindje die nog kon verslijten ook. En ja, het kindje hééft ze versleten. In een mum van tijd waren de zwarte schoentjes naar de botten! Want het kindje had er niet beter op gevonden dan bij iedere stap zijn voetjes met de tip over het asfalt te slepen.

Eigenlijk bizar dat we dat kindje nu niet zo dikwijls meer zien met sportpantoffels.