Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Ik kan nog vallen …

… en dat was niet de schuld van de storm.

Dat was de domme schuld van de domme trien, die ik was, die een loodzware doos boeken in haar handen had, het vertikte om die neer te zetten om een lege doos van de stapel te nemen en het dan maar met een sjot van haar voet probeerde.

De loodzware doos ging een eigen leven leiden, zwiepte naar links en ik op mijn rug.

En al heb ik me uiteindelijk niet echt bezeerd, vraag ik me af hoe het kan dat mijn knie daarna een poosje gevoelig was, mijn elleboog en pinkske tot daar aan toe, maar mijn knie …

pske van mske:

    De foto is in scene gezet. Ik ga geen foto’s nemen als ik in een volle zaal met publiek onderuit ga en op mijn rug ga liggen met een loodzware doos boeken in mijn armen. Ik ben toch niet gek …



Previous

De Nutri-Score

Next

Beetje ergerlijk

11 Comments

  1. Dankzij die zware doos op je rug ben je niet weggewaaid door storm Ciara.

    • ms

      Het was inderdaad grellig. Het pirrewitje ging zelfs vliegen.

      En Luc zijn petje ook. Voor een volgende storm zal ik daar lintjes moeten aannaaien om onder zijn kin dicht te knopen.

  2. Leuk in scène gezet!?

  3. Word toch eens verstandig… ??

  4. elsje

    Welkom bij de club. De club van gevallen vrouwen 🙂 geweldige locatie om te vallen had je uitgekozen…

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén