De molen, of eigenlijk de molens waren een verhaal op zich. Er stond een mooi onderhouden volledige windmolen in het dorp. Dat was de oude molen. Of die werkelijk zo heette, wie zal het weten. In dezelfde straat stond een vervallen molenromp, zonder wieken, uitgeloogd voegwerk en vervallen. Dat was de nieuwe molen.

Veertig jaar geleden stond het poortje van de oude molen altijd open. Je kon rond de molen lopen. In die tijd was er minder vandalisme. Dat zullen we er maar efkes bij zeggen, want de jongere generatie zou misschien niet meer snappen dat iemand zomaar het poortje van een afsluiting rond een mooie molen open liet staan.

In elk geval, nu was het poortje dicht en de molen zag er beter uit dan ooit. Bovendien was hij bewoond.

De nieuwe molen was volledig verdwenen.