Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Bureau der afgewerkte zaken

Er was de fles, weet je nog wel, de fles met een reukske.

Na het log van toen vergat ik de fles. Ze stond ergens gewoon open en vergeten. Open en vergeten stond ze te staan.

Er was de oorhanger, weet je nog wel, de oorhanger die onvindbaar was.

De oorhanger vergat ik niet. De hele zondagvoormiddag na de verdachte verdwijning gingen we over tot een forensisch onderzoek, hebben we alles wat niet te vast en te heet was, verzet en nagekeken.

Bovendien, raar maar waar, kom ik de fles tegen en heb, van pure frustratie, meerdere keren natriumbicarbonaat in de fles gekiept en er -net geen- kokend water op gegoten.

Zegt Luc: “Ik ga aan het eten beginnen”, wil ik naar de eetplaats en iets trekt mijn aandacht, onder de kast, naast de poot op een plaats waar ineens een lichtval was en waar de dag ervoor nog kabels lagen.

Ik kijk, ik stop, ik buk, ik grijp, ik heb mijn oorhanger in de hand.

Begrijpe wie begrijpe kan. Op zaterdag heeft Luc daar nog op zijn buik voor gelegen.

En de fles? Tja, die stinkt niet meer.

Previous

Sensibilisering

Next

De kadookes

8 Comments

  1. Kleine wonderen bestaan.

  2. Elsje

    Dat is een proficiat waard !

  3. Als zo vaak: onverwachts en onbegrijpelijk.
    Gefeliciteerd!

    • ms

      Gelukkig kwam “onverwacht en onbegrijpelijk” heel snel, zoniet liep ik nu al drie dagen met mijn hoofd in de grond.

  4. Hoe dan ook, je hebt de oorhanger terug.

    • ms

      Ja inderdaad. En al was het voorval nu niet van die aard dat ik er ongelukkig van werd, de dag zag er ineens een pak vrolijker uit.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén