Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Memorielaan

Memorielaan is geasfalteerd. De hoge bomen zijn verdwenen. Er staan nu paaltjes en verkeersborden.

Geen sprake meer van den Tir en die lange zijdreef is dan toch blijkbaar zo lang niet.

Geen zicht meer op lage boerderijtjes. Ze werden in een gerenoveerde -uniforme- jas gestopt.

En net zoals elders vullen supermarkten en andere winkelgiganten het straatbeeld.

Weg zijn de luister en het rozige.

Memorielaan is een illusie en leeft enkel verder in je hoofd … of toch niet?

Previous

De sprinter en de pistier

Next

De Delhaize

11 Comments

  1. Zo jammer. Doet me denken aan het liedje van Wil Sonneveld over het dorp van toen.

    • ms

      Dat vind ik nu een verrassend compliment. Ik heb dat liedje van Wim Sonneveld altijd al mooi gevonden maar ik heb niet daaraan gedacht toen ik het log schreef.

      Het is me zomaar ingevallen toen ik al die eenheidsworst onderweg zag, zo karakterloos.

  2. elsje

    Het nummer van Wim Sonneveld stemt mij altijd melancholisch. Prachtig. Overigens wat een toeval ik werk op dit moment aan een blogje over een bezoekje dat ik laatst bracht aan een plek waar ik als kind veel kwam.

    • ms

      In het dorpje op de foto heb ik drie jaar gewoond.

      Ik wou er niet te lang blijven, het zag er nog relatief ongeschonden uit en ik wou dat beeld bewaren.

  3. Tijd verglijdt en neemt het landschap mee.
    Doodjammer.

    • ms

      Tijden veranderen, smaken verschillen, maar ze nemen zo toch wel de karakteristieken weg van die oude dorpjes.

      • Van mooie wijkjes en natuur is het zonde maar ik moet zeggen dat er ook straten waren die echt te lelijk waren om te bewaren.

        • ms

          Als ze er waren -ik moet toch diep graven zonder iets te vinden- waren ze dan niet beter dan wat men er nu van gemaakt heeft? Alles hetzelfde?

          • Dat had je vroeger ook hoor. Eenvormige wijken met slechte en kleine huizen waar nu veel betere woningen zijn gebouwd. Ook de bewoners zelf zouden het niet meer terug willen.
            Ook herinner ik me oude Zaanse pandjes als krotten, met een bord: ‘ONBEWOONBAAR VERKLAARDE WONING’.

  4. De omgeving waar ik opgegroeid ben is volledig verdwenen, of bijna toch.
    Gelukkig zijn er de herinneringen en foto’s.

    • ms

      Eigenlijk hadden we jaren geleden moeten weten waar we foto’s moesten van nemen, maar ja, in die tijd … foto’s?

Laat een reactie achter bij elsjeReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén