Door de drukte van de laatste weken -zeg maar twee maand- had mske echt geen tijd om voor de TV te gaan zitten. Enkel voor “Man bijt hond” had ze een uitzondering gemaakt.

Gisteren was er niets op TV en Slow vroeg of ze dan eens naar één van de films konden kijken die hij had opgenomen. mske ging akkoord en toen hij “The Sixt Sense” vermeldde vroeg ze waarom hij niet eerder had gezegd dat hij die had opgenomen. Ooit hadden ze daar een stukske van gezien bij het babysitten. Het begin hadden ze gemist en het einde ook maar wat ze had gezien zag er zo goed uit.

Gisteren dus. Wat een fantastische film. Als ik mske aan het woord moest laten kwamen hier niets anders dan superlatieven te staan. Slow heeft de film na het bekijken gewist, met akkoord van mske, maar vanmorgen vond ze dat spijtig. Niet dat ze hem onmiddellijk opnieuw wil bekijken maar dat éne stukske, zo een heel klein maar geweldig fragment, dat zou ze met plezier nog eens terug afspelen. Hoe zo een klein jongetje zo een geweldig acteur kan zijn.

Slow zei dat hij eigenlijk aan een andere film had gedacht toen hij hem opnam, film waar hij niet zo onmiddellijk op de naam kon komen maar die mske ook zo fantastisch gevonden had. Zij wist niet welke film hij bedoelde.

Pas achteraf zei hij dat die film denkelijk “Signs” was. Daarin moest het kind bepaalde linken leggen. “Ach ja” zei mske “maar dat was geen jongetje, dat was Mel Gibson”.

Over Signs had ze hier ooit zelf eens wat willen vertellen, maar dat heeft ze niet gedaan. De meeste mensen kunnen al niet tussen de lijntjes lezen wat zouden ze de achterliggende betekenis van iets dat niet tot het normale behoort begrijpen. Dus liet ze het maar zo.