Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Vriendschappen en sociale contacten

Soms zeg ik dat wij geen sociale contacten meer hebben. Dat is zo. Soms zeg ik dat wij geen vrienden meer hebben. Als ik er al heb, dan ken ik ze niet. Maar je weet nooit.

Over verwaterde vriendschappen van vroeger zal iedereen wel iets kunnen vertellen. Over verdwenen vriendschappen na een scheiding zullen er wel meer mensen kunnen meepraten.

Daar wil ik het dus niet over hebben. Wel over het eigenaardige toeval -of lot zo je wil- dat ons te beurt viel en valt.

Over het warme welkom van het dorp had ik het al.

Maar we kenden BuurBoer van hier achter. Telkens we buiten waren, kwam BuurBoer een praatje maken. Hij overleed in 2008 op zijn 50ste aan K.

De buurvrouw van hier schuin over, waar we nu nog af en toe nog eens over de haag een praatje mee maken had ooit een (buurman) echtgenoot waar wij dus hetzelfde mee deden. Hij overleed op zijn 57ste in 2014 aan K.

Ghislaine, een collega die toch iets meer was en waar ik witte bloedcellen voor doneerde, overleed in 2014 aan K.

Een kennis, die wel iets meer was maar die sinds drie jaar niets meer van zich liet horen en niet antwoordde op smsjes, stuurde dit jaar ogenschijnlijk een kerstkaart. Ogenschijnlijk inderdaad want het was een bidprentje.

Over K. zegt men dikwijls dat iedereen er eens mee te maken krijgt. Over Dodebroer vertelde ik al, de drie anderen in de dichte familie vermeldde ik wel maar zei niet wie of welke bloedband we ermee hebben. Het is genoeg geweest.

Toch gaf ik niet op. Ik wou menselijk contact. Ik wou vrienden en probeerde keer op keer … Er was die ene die zei dat Luc de manier waarop ik tegen hem praat niet verdient, er was die welke me volgde naar de WC om te zeggen dat ze niet akkoord ging met Lucs plan om haar man een e-mail te zenden met info want oppervlakkig bij de paar ontmoetingen was meer dan voldoende …

Neen, ik gaf niet op. Ik plande zelfs opnieuw om iets nieuw aan te pakken na de lockdown en beperkingen. Ze krijgen me niet klein.

De buurman van hiernaast, de oude man, ging naar een rusthuis. Het huis werd verkocht. De nieuwe bewoner spraken we één keer en toen kwam Corona. Tijdens de lockdown miste de man een pakje. Als het coronagevaar geweken is denk ik wel dat er een praatje meer in zit.

Waarom ik dat uitgerekend vandaag vertel? Max overleed vandaag 10 jaar geleden aan een hartaderbreuk. Hij was net geen 57. En al tien jaar staat Max in mijn zijkolom. En nog steeds zeggen we: “Max zou nu zus of zo” of Max zou er eens ferm mee gelachen hebben”.

Je kan toch beter niet bevriend zijn met mij/ons. Zeg nu zelf … eerlijk op de man/vrouw mens af… wat een risico loop je dan …

Previous

Zonnig in de regen

Next

Mag ik uw ID astemblief?

15 Comments

  1. Een digitale groet van een lezer met K-ervaring in zijn onmiddellijke nabijheid. Snik en L’Chaim.

  2. Ik wil niet liken omdat het triest is dat je mensen ziet wegvallen.

  3. Hou langer men leeft des te meer mensen ons ontvallen. Daardoor worden veel mensen eenzaam.

  4. Het is rot. Ook hier zijn al zoveel mensen weggevallen door K op jongere leeftijd. Het jaar voor corona overleden vijf leeftijdgenoten/oude vrienden/collega aan K. Allen vijftigers. Mijn vader overleed op 63 aan K. Mijn zus werd onlangs genezen verklaard van bloedK. Mijn broer is genezen verklaard vorig jaar van K. Nu nog mijn andere broer die al jaren sukkelt met K. Dat zijn dan de broers waar ik tussenin zit. De jongsten dus. Het is gewoon heel erg K*t. Dan praat ik nog niet over kennissen, buren, collega’s…

    • ms

      Momenteel is één van de drie familieleden hervallen met uitzaaiingen naar de ruggegraat.

      Eigenlijk wilde ik het niet over K. hebben maar over het ongelooflijk toeval dat haast iedereen met wie we op goede voet staan …

      Zoals gezegd: het mag stoppen.

  5. Bij mij gaan de laatste tijd nogal wat mensen dood waarmee de vriendschap verwaterd of ontbonden is. Sommigen heb ik in 20 jaar of langer niet meer gezien of gesproken. En toch doet het doodsbericht pijn en ontstaat er vreemd genoeg een gemis.

    • ms

      Dat is bij mij ook zo. Het is niet altijd echt een gemis maar wel altijd een reis terug naar toen.

  6. elsjeveth

    Het doet pijn mensen te verliezen, K is een vreselijke moordenaar, ik kan het niet anders benoemen. Als het om kinderen gaat zo mogelijk te gruwelijk voor woorden.deze ziekte. Helaas ontkomen ook wij er niet aan. Verdriet dat verscheurt en je hart doet breken. Je hebt het mooi verteld op deze manier

  7. Ik ga graag het risico aan hoor om “bevriend” te zijn met mevrouw wizzewasjes 😄

Laat een reactie achter bij MiMiReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén